TWO BALLOONS: 01/12/23

Two Balloons

--------
------------------
------------------------------

ZONDER DENKEN ZIET HET OOG

een huis is een rechthoek om de ruimte
het lichaam omkadert zichzelf

jouw leven een blauw stipje op het canvas
contrast tot de leegte

de vogel en de boom en de wolken
en de zon en de vijver worden zich

schenken zich uit, vullen
alle mogelijke werelden

zonder moeite is alles, wat het is:
de precisie van de werkelijkheid

degene die zich -ik- noemt ontwaakt
kan niet meer terug
naar een onhele wereld

------------------------------
------------------
--------

MIJN NIEUWE BUNDEL: VUURWERK EN GEDANS

https://www.smashwords.com/profile/view/simpelmans

https://www.gedichten.nl/schrijver/Simon+K

VUURWERK EN GEDANS

32 uitgehouwen gedichten

Simon Kist

Published by Simon Kist at Smashwords

Copyright © 2022 by Simon Kist

opgedragen aan mijn ouders
contact of vragen aan de schrijver: betonpomp@gmail.com
Cover: Unsplash

This ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not be re-sold or given away to other people. If you would like to share this book with another person, please purchase an additional copy for each recipient. If you are reading this book and did not purchase it, or it was not purchased for your use only, then please return to Smashwords.com and purchase your own copy. Thank you for respecting the hard work of this author.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op welke wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

Het staat u vrij om mijn dichtwerk of fragmenten daarvan vrijelijk te citeren, hergebruiken of vertalen. Dat is eigenlijk mijn diepste wens, dat mijn woorden zich nestelen in het Nederlandse taalgeheugen.

ELEGIE UNIVERSALIS
ER IS ZOVEEL MEER
ZONDER DENKEN ZIET HET OOG
CONCREET
DE GEDICHTENFABRIEK
MIJN OUDERS
LEVEN IN HET KLAD
GEDICHT VAN EEN STRATENMAKER
WONDERKIND VAN ALLE MENSEN
GAUW TEVREDEN
LANGE ZICHTLIJNEN
DUIZEND METER FILM
BLAUWE PERIODE
DE PRECISIE VAN DE WERKELIJKHEID
DE NACHT IS GRATIS
DE HONGER VAN HET HUNKEREND HART
ONVERSTOORBAAR LANDSCHAP
WREDE SCHOONHEID
FILOSOFIE VOOR BEGINNERS
ALLE DINGEN DIE GEBEUREN
ONVOLTOOID TOEKOMSTIGE TIJD
WEER IS HET SEPTEMBER
DINGEN DIE LATER NOG VAN PAS KUNNEN KOMEN
MANDARIJNTJE IN PAPIER
DE ACHTERKANT VAN HUIZEN
FOTO'S WORDEN OUDER DAN MENSEN
HET NIEUWE ABNORMAAL
ONTWIKKELINGSTIJD
HAD HET ANDERS
GREASE
ZELFBEELD
VUURWERK EN GEDANS
OP DE JEUGD
DUWBAK LINDA
ALLES GAAT ALTIJD MAAR DOOR
LAAT MIJ DOOR DE WINTER SLAPEN
GGZ 14.15 UUR, TIENDE AFSPRAAK
DE JAS VAN MIJN VADER
CONCREET
DE STALKER
YOU MUST GIVE YOURSELF TO LOVE
RECTIFICATIE
HET KOMT UIT EEN GOED HART
ALTIJD IN MIJN GEEST
IN ONTKENNING
ALS JIJ EEN KIP WAS
EEN SOORT OPLUCHTING
OBSERVATIE
EEN ONHELE WERELD
HET HAD ZOVEEL ERGER KUNNEN ZIJN
ALLES KAN EEN GEDICHT ZIJN
BEHANDELPLAN
VERZACHTENDE OMSTANDIGHEDEN
ALTIJD OORLOG
OP DE JEUGD tweede versie
DRESS (IT IS OVER) engelstalig gedicht
DE SLACHT
ZIJN EN NIET WETEN ALS DE DIEREN
UITGERAASD

01. ELEGIE UNIVERSALIS

=============
===============================

er zijn plaatsen waar je nu nooit
er zijn tijden waarin je eens ooit

je weet niets meer, maar je wàs
je liep door deze straten
je probeerde, je dacht, je ontstond

je hebt de blauwe diamant, dat is je ziel,
op eigen handen door de tijd gedragen
en schoon weer aan Gods voet gelegd

misschien zal iemand huilen die jou liefhad,
de zee zal zout klotsen, de vogels zullen zingen,
op de laatste dag zal de kat nog spinnen, de sirenes loeien

wat ik wil zeggen: het leven gaat door
om de honderd jaar moeten de paleizen branden,
de dolende monsters gedood

bij dageraad staan nog steeds
jouw zevenmijlslaarzen zwijgend
op je komst te wachten

want ze pasten slechts aan hem
die het niemandsland
heeft overstoken

===============================
=============

Schrijver: Simon K., 02-06-2021

02.ER IS ZOVEEL MEER

onder de loep is het strand een heelal
van spiegeltjes en kralen
is bij het morgenlicht je haar
een kanten spiraal van goud
is bij avond je gelaat verlicht
als de bijbellezer van Rembrandt,
krioelt een druppel van leven
in het koekoeksei van je DNA

en onder het plaveisel: het vermoeden van strand
onder de tijd: het vermoeden van het grote, het ene
dat de mens en zijn droom en zijn angst
en al het woeden teder gade slaat

sous les pavés, la plage!

Schrijver: Simon K., 07-05-2021

03. ZONDER DENKEN ZIET HET OOG

een huis is een rechthoek om de ruimte
het lichaam omkadert zichzelf

jouw leven een blauw stipje op het canvas
contrast tot de leegte

de vogel en de boom en de wolken
en de zon en de vijver worden zich

schenken zich uit, vullen
alle mogelijke werelden

zonder moeite is alles, wat het is:
de precisie van de werkelijkheid

degene die zich -ik- noemt ontwaakt
kan niet meer terug
naar een onhele wereld

zonder denken ziet het oog

-------------------------------

----------------------------------------------------

MONDRIAAN

een huis is een rechthoek om de ruimte
het lichaam omkadert zichzelf

jouw leven een blauw stipje op het canvas
contrast tot de leegte eromheen
niet zonder reden juist daar geplaatst
waar het moet

zonder denken ziet het oog
soms een glimp
van de waarheid

Schrijver: Simon K., 28-09-2020

04. CONCREET

==========================

07.00 uur: een vrachtwagen rammelt en remt
de werksoldaten starten de machines
hameren in putten, lachen in loopgraven

mager onkruid verlangt stilletjes
naar de platonische kus van een bui
of het eind van deze zomer

van god verlaten mensen rennen
als honden in de regen,

afgeplakte ramen, waar weduwen en gekken
in cirkels van gedachten leven

een drukke, stinkende straat,
advertenties gillen in alle kleuren in het rond:
vrolijke gebitten, tijdelijke baantjes, geld voor nul procent
dubbele hamburgers, hap maar toe
langs stoepranden taxi's als lonkende hoeren

kijk, dat is een zwerver die zelf
het er naar gemaakt heeft
het lot is een grimmige jongen,
die onlogisch wandelt,
als een monnik die danst
met de duivel in de nacht

werk, dood en rekeningen
dat is het voor de rest

een piepkleine, puntige
kiezel rammelt van binnen
daarom, daarom is het
dat je niet springen kunt

=============================

Schrijver: Simon K., 23-07-2020

05. DE GEDICHTENFABRIEK

de dichter staat op met een hoofd als een uitgeplugde bluesgitaar
de dichter drinkt een koffie met een scheutje wanhoop
de dichter smeert een boterham met hinkende regels
de dichter rookt een sigaret met inspiratie,
in het park met de betekenisvolle beelden

de dichter graaft diep en vindt slechts onbetaalde rekeningen
de dichter schrijft zinnen als:
- in je ogen ademen oude zielen -
(hier moet nog naar gekeken worden)

de dichter levert ook vandaag weer niet
een wezenlijke bijdrage aan
de gezonde woordeconomie

de dichter verschuift een woordje naar het puntje van zijn tong
en gooit het voor de wolven
hanteert de schaaf en hamer ongenadig

de dichter timmert een kastje
van stug metaforenhout
rond een vastgespijkerde dode vlinder

de dichter drinkt een glas
de dichter drinkt een fles
de dichter gaat slapen

driekantige schompzinnen
en ontwaaide warrelwoorden
zoemen rond als wespen in een fles

Schrijver: Simon K., 19-07-2020

06. MIJN OUDERS

het lange wachten is begonnen
de stilte na de storm
van kleuterpret, puberluim en brommer
en lessen in de goede vorm
gestold hun levenslust
in vastgeroeste patronen
gekrompen hun postuur
veel kleiner dan hun zonen.

mijn vader, die eens met een schop
blafte naar mijn dwarse puistenkop:
je komt dit huis niet meer in!
sloft nu als een oude Job
de kamer door met neergehangen kop
niet strijd of pijn heeft hem gebroken
maar de zachte hand van slome sleur
waar niets meer valt te bevechten
dan zichzelf met oud gezeur.

mijn moeder, trooster, hoeder
oneindige vergeefster
vergeef mij dat ik in uw ogen
geen klein kind meer ben gebleven.

De t.v. beukt zijn overvrolijkheid
de kamer in: hun enig licht
in hun vastgelopen tijd
hoe kan ik...
spijt, spijt, spijt

lieve ouders, ik kan jullie niets geven
ook ik weet geen oplossing voor het leven
wat is gebeurd is geschreven in mijn hart
ik ben volwassen nu, gepantserd, gehard,
als dat volwassenheid mag heten

Schrijver: Simon K., 18-07-2020

Deel deze pagina

07. LEVEN IN HET KLAD

ik heb ontdekt dat
leven in het klad
uiteindelijk best goed werkt
ik bedoel:je kan het later
altijd nog corrigeren

een woordje hier,
een zinnetje daar, die scene schrappen
waarin je katjes knijpt in het donker
het woordje -door- vervangen door het woordje -voor-
omdat het beter rijmt
en ook goed is voor het verhaal
dat je jezelf liegt

gewoon lekker vrij
alles laten stromen
een beetje krassen in de kantlijn
(gezelliger dan de grote witte zaal)

en als het plot ten einde loopt
presenteer je op handgeschept papier

een zeer dun boekje
het wordt bijgezet op de plank
ach, niemand zal er nog naar talen

Schrijver: Simon K., 17-07-2020

08. HET GEDICHT VAN DE STRATENMAKER

het is heel belangrijk
dat de klinkers
om en om
liggen
met de mede
klinkers

Schrijver: Simon K., 16-07-2020

9. WONDERKIND VAN ALLE MENSEN

het moet schreeuwen
om de wil te tonen
gelukkig, aan elke voet vijf teentjes

honger naar melk, honger naar meer
de smaak van alles
een kusje, een krasje
kijk uit! niet teveel

leren lopen, leren fietsen
zonder handen de heuvel af
stoere jongens ferme knapen
leren schrijven, leren schaken
leren lezen, maar begrijpen, ho maar

8553 gehaaste ontbijtjes
cadeautjes voor de goede sier
een dekentje over de wanhoop
te weinig te laat

dan uitgewoed de heuvel af
nog één keer
zonder vrees de diepte in

10. GAUW TEVREDEN

ik ben al gauw tevreden
goed is goed genoeg
je hoeft maar een beetje van me te houden,
maar houd lang van me

ons kind hoeft niet per sé
te scoren op het veld
de deur piept, alles gaat een beetje kapot
je trapt op mijn beduimelde bril
maakt de sleutels kwijt
we zien het door de vingers

je ruikt naar een nestje jonge katjes
die slapen in het hooi
een lichtstraal uit het diepst van de zon
die op een dag in maart
je zacht slapend gezicht aan wijst

de kast, de vaas en het gordijn,
een mini Stonehenge vormend:
alweer een nieuwe lente

toch weer, steeds,
geeft het leven precies genoeg
om van te leven

11. LANGE ZICHTLIJNEN

kijk, hoe daar je spullen staan uitgestald,
dingen die aangewaaid zijn door de jaren,
in je huiselijk landschap en gebleven
als gevallen herfstbladeren in een dode hoek

jazeker, ik heb geleefd
hoe heb ik gegeven, geleden en vergeven
brood en boter op de tafel
(toch, je vaste lasten stijgen jaar na jaar)

start de opname en actie!
een scene met een kind en vrouw: take one
iemand gooit wat om
iemand snauwt geheel onnodig iemand uit
iemand kauwt op andere plannen
iemand eet alleen wat het belieft
lompe aardappeleters onder schemerlicht
van ontevredenheid

ik herinner me dingen en jaren
als verre vonken of vlagen vuur
dingen zonder gezicht of omtrek,
als een vage vleug van parfum
en een onbestemde spijt die snijdt
door het midden van een hart

en ik zeg: wat was het plan
van deze leerweg zonder eindexamen?

de wilde ruimhartige dagen,
ze gaven en namen zonder ruilbon
verjaardagen met nauwkeurig afgepaste vrienden
(de dood zet zorgzaam jouw wekker)

de herinnering verheft
het goede, het slechte
hetgeen wat je niet begrijpt
hetgeen wat er altijd was

Schrijver: Simon K., 13-07-2020

12. DUIZEND METER FILM

wie zijn hier verdwenen en hebben deze
volle tafels achtergelaten?
de bronzen meiden in bikini's
zijn nu zeker ergens anders,
laten openingszinnen op hun borsten landen
komen altijd toch wel thuis
(alle meisjes leiden zonnige, kleine levens,
de avondwind rondt elke zachte hoek
zuchtend om hen heen)

witte troostmeisjes verschralen in rook,
verharden permanent mijn trekken
en ik denk over liefde,
verlatenheid, geloof
ik kijk over de Noordzee,
mijmer over alle parallelle werelden
onder het licht van deze zon
en ergens moet perfectie zijn

een denkbeeldige verwijtkogel
schiet ik naar het brandende westen
maar ik raak niets, slechts één gebrandschilderde
engel schrikt zich rot
en fladdert terug naar god

mijn verstand zoekt, klampt
naar het verborgen verband,
de formule van alles,
die alles zal verklaren
die alles kan verklaren
in slechts één simpele,
zeer elegante formule,
die altijd klopt, zelfs als men dood is
of uit elkaar

al lang ben je weg, maar in een droom
zag ik je weer, omringd
door koele bloemen, - je mond, die ik als geen ander ken,
je oogopslag die men schalks kan noemen,
als men niet beter wist -
je zwaaide naar mij,
in een filosofische pose gezeten
op een praalwagen die tergend
voorbij trok en duizend meter film
achter zich aan trekt van jouw perfecte leven
wat wil je daar mee zeggen
laat me toch met rust!

(ik zou willen geloven
in engelen om ons te leiden, ontelbaar,
onhoorbaar fluisterend om ons heen)

Schrijver: Simon K., 12-07-2020

13. BLAUWE PERIODE

men moet opnieuw en steeds opnieuw
zich uitvinden, zich uiteindelijk vinden

als op de oude route
de wegen lichtelijk vastgelopen zijn

dus, vandaag sluit ik mijn blauwe
periode af en begin de gele,
zet het grof vuil aan de straat
zeg eindelijk waar het op staat
schrijf een brief aan mezelf
zet hem tegen het glas
of beter nog in mijn jas

het is dit, of langzaam dood gaan
lebensraum hebben we nu behoefte aan

hoop niet dat ik terug moet keren
in een gebombardeerde stad
wat heb ik nodig dan mezelf? nou, op pad!

ik loop in een donkere novemberregen
een al te vertrouwde straat of zeven
het is wel een verdomd koude dag
om groots en meeslepend te leven

oké, ander keertje dan

Schrijver: Simon K., 06-06-2021

14. DE PRECISIE VAN DE WERKELIJKHEID

vandaag voelt de wereld aan als een wolk
waarschijnlijkheden en ik laat
alle dingen zijn
zoals het gras de wind en de bomen
de regen laten komen

de vogel ging zitten in de boom
met de onhoorbare grondtoon
de wolken botsten tegen de zon
met de onhoorbare boventoon
de anti-wolken botsten tegen de anti-zon
in de vijver zonder vooroordelen

de vogel en de boom en de wolken
en de zon en de vijver worden
zich in het moment van nu
schenken zich uit, vullen
alle mogelijke werelden

zonder moeite is alles, wat het is:
de precisie van de werkelijkheid

degene die zich -ik- noemt
ontwaakt,
kan niet meer terug
naar een onhele wereld

15. DE NACHT IS GRATIS

de klok hakt zich een weg door de nacht
en knabbelt de seconden van mijn leven
waarin niets gebeurt
maar in ieder geval
is de nacht gratis

in de nacht of beter gezegd:
de ingekeerde dag
wanneer buiten de motor van de
waanzin tikkend afkoelt
en de aanwezigheid van de voorouders
haast tastbaar is in mijn kamer
en mijn schuldvraag zwaar weegt,
denk ik over nonchalant verspilde jaren
verspild, zoals een vrouw haar schoonheid
in een bar vol dronkenlappen verspilt

in de nacht kan men denken
over vage, nooit uitgevoerde plannen
of over het verlangen naar lucht
verterende liefde, potten met goud
het verlangen om in één elektrische seconde
de chaos te begrijpen

leven, wat heb je met me gedaan?
wat heb ik met mijn van god gegeven leven gedaan?
als een gerafelde pauwenstaart
zet ik nog één keer mijn geloof in de goede afloop op
ik ben mijn woede
en dus mijn kracht aan het verliezen

volgende halte: pantoffels en een warme jas
van oude-mannen sentiment
de dood, die komt
tijd om te gaan slapen

16. DE HONGER VAN HET HUNKEREND HART

tegen de
verveling
nam hij
een hond

tegen de
eenzaamheid
een vrouw

tegen de
zinloosheid
nam hij
een kind

tegen de
vervreemding
speelde hij de rol van zijn leven

maar de leegte,
de honger van het hunkerend hart,
bleef als een onverpleegde droefenis
als door zwaarte gebogen licht

ik slaap verder en probeer het licht te buigen

17. ONVERSTOORBAAR LANDSCHAP

---------
--------------------
--------------------------------------

grutto waadt door groen
in de verte woedt de stad
onhoorbaar vliegtuig

--------------------------------------
--------------------
---------

18. WREDE SCHOONHEID

als onze lichamen weer zijn gereduceerd
tot onbezielde atomen
en het profiel van je voetstappen
langs de oevers van de tijd
is bedekt door het sediment van miljoenen jaren
zouden wij elkaar herinneren
als we in de hemel zouden zijn?

of
zullen wij vreemden
zijn tot elkaar
zoals van voor onze ontmoeting?
zoals van voor de geboorte
van de tijd?

dit alles denk ik, terwijl ik kijk
hoe je speelt met ons kind
op het gras van het bos, van de stad van het land,
van het werelddeel van de aarde die draait om de zon
in zijn stelsel van een oneindig heelal

de wrede schoonheid van het leven

19. FILOSOFIE VOOR BEGINNERS

je zou kunnen zeggen
dat je hier bent
door een lange reeks

gebeurtenissen, microbeslissingen
je zou kunnen zeggen
dat alles is
zoals het is

je zou kunnen zeggen:
let it be
ondertussen kijkt mijn kind naar Disney
zich van geen kwaad bewust

weet niets van Dachau
of dansende sterren

ignorance is bliss

---------------
--------------------------

20. ALLE DINGEN DIE GEBEUREN

regen op het raam
de straat geurt naar natte stenen
een meeuw zweeft op licht

een kat verkent behoedzaam
haar hernieuwde wereld
gebroken tak bloedt langzaam dood

de klok slaat twaalf uur
een man kijkt naar buiten
ziet de onstuitbare wil
van alle dingen die gebeuren

ooit zal van de regen de kat,
de tak de meeuw de man het raam
geen spoor of atoom nog bestaan,

alles gaat altijd door
zoals pijn, en ergens de regen

--------
--------------------
--------------------------------------

21. ONVOLTOOID TOEKOMSTIGE TIJD

---------------

------------------------------------------

ik
leef
op de
grens van de
toekomstige tijd
die me steeds een stapje voor blijft
terwijl het verleden langzaam vervaagt als een droom

------------------------------------

---------------

22. ALWEER IS HET SEPTEMBER

de rust is weergekeerd op de stranden en in de struiken
op wat spinnenwebben na, die glinsteren in de ochtendzon
het is nu tijd voor binnenvetten en wat nagezomer
maar iedereen weet: het is voorbij tot aan mei
we hebben hopelijk zoveel vaart gemaakt
dat we we kunnen doorrollen tot aan kerst
en dan omhoog precies tot aan 1 mei
ik denk dat het wel weer gaat lukken

je krijgt er routine in, zeg maar
ik ga ook niet scheiden of verhuizen
dus alles blijft zogenaamd bij het oude

de r is in de maand
de r van regenjassen en natte fietsen
de r van rupsbanden door lege maisvelden
nee, laten we geen oorlog beginnen, alweer
vooral als het niet strikt noodzakelijk is
en het is niet noodzakelijk, we zitten met het bord op schoot
de poes en de hond met hun buikje rond
de kilte van de avondstond

moeder de vrouw breit een sok
oh nee, zet een selfie op instagram
de playstation snort behaaglijk

de bom is nog steeds niet gevallen
en indien wel merk je er toch niets meer van

de pillen slaan goed aan
ja, ik voel me happy, echt
de administratie klopt als een bus
en alles is betaald
in mijn familie komt geen kanker voor, sterke genen zal het wezen
alleen wat gekte hier en daar, maar beheersbaar

dus ik zeg: ik zie je in mei, vooralsnog

geen reden tot onnodig radeloze paniek

23. DINGEN DIE LATER NOG VAN PAS KOMEN

de tafel van zeven zonder haperen
kunnen opdreunen, Hoogezand-Sappemeer
blind kunnen aanwijzen op de kaart,
dronken helderziendheid en dingen zeker

weten in een bar bij volle maan
de kunst van wegkijken als
een zomermeisje te mooi is
om waar te zijn

de kunst van verdwalen,
een andere weg te vinden
mentale foto's maken
van een gebaar, een oogopslag
altijd: - ja dat staat je goed - zeggen
dat is eigenlijk les één

ik ben een geheim agent
getraind in onopvallendheid, maar
alles wat ik zag werd genoteerd
in onbegrijpelijke code-taal vooral

de schijnbaar stille skip-momenten die voorgoed
uit de geschiedenis verdwijnen,
indien men niet de forensiche sporen niet besmet
door lomp zich door de plaats delict te walsen
en dingen uit perspectief te schuiven

zoals je lachte op die manier op woensdag 12 mei
dossiers worden aangelegd
over je mond, je jukbeenderen in kaarslicht
je oogopslag die men schalks kan noemen,
als men niet beter wist

al je cookies verwijderen
en opnieuw beginnen
(en dat had ik moeten doen)

gemiddeld kan een mens drie keer opnieuw beginnen
maar dan is de accu meestal op
een laatste rit naar de schroothoop
teruglopen door de weilanden,
met de vrijwaring in je hand

ik floot dan altijd prachtige liedjes
zomaar uit het niets
een soort opluchting dat,
wat is beëindigd,
schuldeloos
kan worden weggestreept

(het had zoveel erger kunnen zijn)

----------

--------------------

24. MANDARIJNTJE IN PAPIER

mandarijntje met je losse huid
en parfum als een zomerhuid,
verantwoorde consumptie
voor kleuter en bejaarde
ze komen uit een ver land,
een land van hangmatten,
golfplaten huisjes,
zeer oude vrachtwagentjes

één kilo in een kistje
er is er één,
omwikkeld met gevloeid papier,
maar niemand weet waarom
misschien is ie wel bestemd
voor één iemand in het speciaal
iemand zoals jij

jìj bent mijn mandarijntje in papier

---------------------------

-----------

25. DE ACHTERKANT VAN HUIZEN

'vergeet uw bagage niet'
maar ik reis licht
als een zwerver zonder bagage
van het fysieke soort

ik kijk naar de achterkant van huizen
waar mensen die je niet kent
ongeveer jouw leven leiden
met andere variabelen
in parallelle uren en dagen

zij weten precies bij welke halte
uit te stappen
het midden van nergens
is voor hen vertrouwde grond

en de trein dendert maar voort
het verschil van spanning
tussen hemel en de aarde
zet zich om in kracht, beweging
(nu de richting nog)

wanneer naderen wij onze eindbestemming?
zal deze trein verder gaan als?

'vergeet niet uit te checken'
vergeet vooral niet uit te checken

26. FOTO'S WORDEN OUDER DAN MENSEN

================================

honderd jaar tussen onze blikken
we kijken elkaar aan op de schaarse foto's
het verhaal tussen de regels
verdichten aan minuscule details

melancholie is niets
anders dan verlangen
naar andere, dus betere tijden toen
de digitale doden
hun geromantiseerde gelukkige leven
in schokkerig zwart-wit
vastlegden in 18 frames per seconde

dit alles af te leiden
uit het kwieke lopen
de nieuwsgierige blik
het kokette staren
in het zwarte oog
een wormgat dat tijd en ruimte
overbrugt en alleen het licht
komt van dezelfde zon

maar je weet:
de treinen ontspoord,
de huizen ingestort,
het vee tot het bot afgekluifd
de fotoalbums naar de stortplaatsen
of verschimmelend in kelders, zolders

in geheugens en registers
de namen gewist, de golfslag van de tijd spoelt alles schoon
graven verweerd, verzakt in de tijd
golvend als de zee spoelt de laatste
bot en tranen opgelost in aarde

alsof de ruimte niet door hun bestaan ontledigd,
hun pijn niet op onmeetbare wijze
de ruimte-tijd verbogen heeft

als een droom vergeten in de morgen
is het leven van ieder levend wezen
alles begint en eindigt
in een cirkel van dansende energie

memento mori
memento mori

====================================

27. HET NIEUWE ABNORMAAL

bergen worden woestijnen
opa's worden jonge goden
geld stroomt uit de kraan
meisjes kijken je aan
niemand hoeft te slapen
dus haalt meer uit z'n bestaan
zonder naar de kloten te gaan

gebraden duiven vliegen
druipend van het vet over de daken
belanden in mondjes
op de juiste temperatuur

geluk wordt gewoon bijgedrukt
indien nodig
en anders kun je het lenen
van willekeurige baby's
die nooit naar school hoeven
want ze weten alles al

generaals delen de lakens uit
in bejaardenhuizen, files
lossen op in stranden
met vrienden die je perfect begrijpen
door de kleur van je aura

we stammen af van de bonobo's
dus stel je de taferelen voor
in kerken en kantoren
wanneer ieder alles goed maakt
met een geruststellend vrijpartijtje

en het mooiste is:
overal is gratis wifi!
ik kan simpelweg niet wachten
op het nieuwe abnormaal!

28.ONTWIKKELINGSTIJD

daar sta je dan in jouw omkaderd stukje wereld
voor eeuwig vastgepind in de tijd
een onschuldiger, onwetender zelf

naar de toekomst te zenden
voor toekomstig bewijs
dat je ooit ook dit was
objectief gezien

één flits belichtingstijd en voor eeuwig
is je plaats en tijd vastgelegd
het recht om te zijn
het recht op jouw verhaal

je toekomstig zelf
die hier bevreemende bewijzen van een
beschaamd verleden

29. HAD HET ANDERS

een meer optimale liefdesbeleving
mijn verstaander/verstand beter belegd
meer in de ogen gekeken en stil naast je gelegen?
echt mijn voeten gevoed/gevolgd in het zand en het zout

niet versteend maar geopend
meer geleefd en minder overleefd

30. GREASE

1978. Grease was een hit.
examenfeest van de MAVO.
mijn vader, beretrots op het diploma,
wat kon die jongen toch goed leren

na de diploma-uitreiking gingen we
uit eten bij de V & D
het was schemerig verlicht
door oranje lampen van glas
met een witte binnenkant
en kleverige houten tafels
met een placemat
hard gerinkel, gesis uit de keuken
een serveerster met dikke kuiten
kwam vragen wat we wilden drinken'eten

ik nam een kleine cola en een schnitzel
om mijn vader niet op kosten te jagen
'Doe niet zo bescheiden,' zei mijn vader
in trotse feeststemming: 'Neem gewoon
een biefstuk net als ik.'

de biefstuk bloedde als een rund
en sopte de patat bloedrood
ik zag het vuile tapijt en de autolichten, de regen
maagpijn, hoofdpijn, schaamte, ongemak

wisten zij veel,
wist ik veel dat ik een autist was
voordat het in de mode kwam?

volgens mij nam mijn moeder kipfilet met mosterdsaus
maar thuis maakte zij het veel lekkerder zelf

had ik een toetje?
ja, een ijsje volgens mij
met een besuikerde wafel, die ik
heel zuinigjes ook opgeknabbeld heb
uit misplaatste schaamte voor alles
waar ik nog geen woorden voor kon vinden

nu zijn ze beiden dood en begraven
50 cm en drie maanden van elkaar
200 cm diep in de klei die van de zee is
en ik ben 55 jaar en
de tranen schieten me in de ogen

31. ZELFBEELD/SELFIE

in de haarspeldbocht van de tijd
zie je daar jezelf omkaderd
daar sta je dan in je pose van de casual held

je onschuldiger, onwetender zelf
zich naar de toekomst te zenden
voor toekomstig bewijs
dat, objectief gezien
je dit ooit ook was en nu

je vastgelegd bent
in het felle licht
één milliseconde vastgepind
in het gouden uur
moest ik een paar keer overleven, tot ik
weet ik hoe dingen sterven

had ik
mijn verstand beter belegd?
meer in de ogen gekeken en stil naast je gelegen, je gevoeld
tot op het bot, meer mijn voeten
gevolgd in het zand en het zout

niet versteend maar geopend
voor wat nog wil groeien en zoekt
naar boven het licht te gaan

--------------------

-----------------------------------------

32. VUURWERK EN GEDANS

je dwaalt door de wereld en je ogen grijpen naar dingen die
die te veel te vol van schoonheid zijn
en je geeft het kwalificaties
als mooi en slecht en waarom
en 's nachts valt het op zijn plaats
en in de verte is vuurwerk en gedans

en vlak voor je sterven gaat, kun je alles
want je hebt het geprobeerd
te vatten en je bent er nog
niet klaar mee, nog niet

en achter je lopen de nieuwe kinderen
met gods ogen in hun brein
opdat hij elk facet
en elke schittering ziet
van zijn sterren en dansende atomen

en gul van waarheid is hij soms
als het leven danst en zijn licht
zich een weg naar binnen vindt

-----------------------------------------

--------------------

33. OP DE JEUGD

--------
--------------------
--------------------------------------

ja, dans maar door de straten naar het vuurwerk
op eeltloze voetjes van roze hoop

je appt, dus je leeft
je accu is is nog boordevol

geef een like aan het leven voordat
je niet meer terug kan veren

je hebt zoveel tijd
te verspillen aan lange omwegen
er is geen haast bij

en dan gaan we alles anders doen
als het op jou aan komt
maar nu eerst
je hart laten
wapperen in de
onverschrokken wind

--------
--------------------
--------------------------------------

34. DUWBAK LINDA

ik stond buiten het monumentale gebouw aan het kanaal
na een zweterige sollicitatie als assistent backoffice -whatever that means-
ik had me niet goed ingelezen, maar dat geeft niet
want ik wou gewoon een vrije vogel zijn
als dat mag van de maatschappij der normale mensen?

ze vroeg me hoe ik mezelf zag over vijf jaar
(aan het stuur van een Bentley met jou aan mijn zijde?)
en of ik direct beschikbaar was?
ze was gekleed als in de zoekterm
subcategorie: secretary high heels
test één: om dit als man bewonderend
volkomen te negeren
test twee: voelen hoe haar onbewuste
jou keurt van top tot teen

ze stopte met het maken van aantekeningen
bij het verhaal over het behandelingstraject
en klapte haar mapje subtiel dicht met een beleefde smile
-dit gaat 'm niet worden-
kun je op veel manieren zeggen, maar vrouwen
zijn er goed in

dus ik stond even later buiten het zicht
van de doorgedraaide economie
opgelucht een shagje te draaien
en inhaleerde mijn vrijheid in
met diepe teugen

een boot met onbekende bestemming
kwam klotsend voorbij gepuft:
-DUWBAK LINDA-
met pronte letters
op haar stevige boeg

35. ALLES GAAT ALTIJD MAAR DOOR

ik houd van perfectie
ik houd van absolute perfectie
zoals te proeven is in
bijvoorbeeld het woord wedervaren

de jas van mijn vader
de jas van mijn vader
hing nog jaren aan de klink

weer een dag in het wraakboek bijgeschreven
later, later
de dag uitzitten
daar ben ik onderhand
heel goed in
geworden

de aarde draait zich naar het licht
een boom viel om in de nacht
vederlicht gekraak, een zucht van schaamte
die vrijwel niemand heeft gehoord

ik kijk naar buiten en
luister onverschillig
naar de stille schreeuw van de wereld

zie de onstuitbare wil
van alle dingen die gebeuren

alles gaat altijd maar door
zoals pijn en ergens de regen

36. LAAT MIJ DOOR DE WINTER SLAPEN

ik zou honderd dagen willen slapen
gevoel is weg, lijf koud, geen gevoel
ik staar in de winter
ik staar naar de winter
alles vertraagt, sneeuw in het wiel
vlottend ijs snijdt door alles
opent alle de wonden
laat de winter binnen

herinnering en hoop is al wat ik heb
maar heb ik meer niet nodig?
sleep me door de winter

ik zou honderd dagen willen slapen
mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel
laat me dan door de winter slapen
laat tenminste mij door de winter slapen

37. GGZ 14.15 UUR, TIENDE AFSPRAAK

de tram stopt niet exact op de witte lijn - dit voelt niet goed -
ik wil zitten of staan met rugdekking en
een goed uitzicht op de ingang/uitgang
zodat ik nog een kans heb
die huizen staren me dreigend aan
achter ontbossende karkassen en ogen
overal ogen ogen

waarom is iedereen jong en vol bloed
alsof het geen oorlog wordt
en iedereen het verzet in moet
zien ze overal de tekens niet?

(als je praat met een monteur valt alles van je af)
waarom moet ik alles uitleggen het is zo'n lang verhaal
en dan is je ingekochte aandacht
al weer weggedeclareerd
veilig in hokjes geplaatst
het komt nooit meer goed

het geluid van gehark en geschoffel
vrolijk klinkend tegen stenen onder het open raam
ik heb zin om zeer nuttig bezig te zijn
zonder overmatig vuil te worden

maar overal wordt je vuil van tegenwoordig
zelfs van gewoon een beetje leven
en je kan niet altijd blijven poetsen

warm eten om 18.00 uur
dan een rondje met de hond
iedereen doet verdacht vriendelijk

het is toen en daar en ook dat
is hopeloos misgegaan,
maar nu zijn ze al weer jaren dood,
dus

38. DE JAS VAN MIJN VADER

--------
--------------------
--------------------------------------

ik houd van sarcasme
ik houd van passende woorden
ik houd van omcirkelen
zoals te proeven in woorden als:

- van ons heengegaan
dankbaar beter zo
korte ziekte vredig heen -

de jas van mijn vader
de jas van mijn vader
hing nog maanden aan de klink van de deur
hoe lang ijlt een mensenleven na
hoe lang dult men uitstel
aan de voldongenheid van alles?

weer een dag in het rood geschreven
later, later (hoeveel credit heb ik nog)
dagen verspillen, daar ben ik
onderhand heel goed in geworden

ondertussen gebeurt er van alles
kinderen ontkinderen
de aarde draait zijn as rond
een boom valt om in de nacht
vederlicht gekraak, niemand lag wakker

ik loop naar buiten, een nieuwe stoet staat in de rij
de kreet van een meeuw uit het niets
als de schreeuw van de hele wereld

ik voel de onstuitbare wil
van alle dingen die gebeuren

alles gaat altijd maar door
zoals pijn en ergens de regen.

--------
--------------------
--------------------------------------

39. CONCREET

07.00 uur: een vrachtwagen rammelt en remt
de werksoldaten starten de machines
hameren in putten, lachen in loopgraven

mager onkruid verlangt stilletjes
naar de platonische kus van een bui
of het eind van deze zomer

van god verlaten mensen rennen
als honden in de regen,

afgeplakte ramen, waar weduwen en gekken
in cirkels van gedachten leven

een drukke, stinkende straat,
advertenties gillen in alle kleuren in het rond:
vrolijke gebitten, tijdelijke baantjes, geld voor nul procent
dubbele hamburgers, leven als keuze-menu
langs stoepranden taxi's als lonkende hoeren

kijk, dat is een zwerver die zelf
het er naar gemaakt heeft
het lot is een grimmige jongen,
die onlogisch wandelt,
als een monnik die danst
met de duivel in de nacht

werk, dood en rekeningen
dat is het voor de rest

een piepkleine, puntige
kiezel rammelt van binnen
daarom, daarom is het
dat je niet springen kunt

40. DE STALKER

ik ben een geheim agent
getraind in onopvallendheid, een gezicht
wat niet herinnerd wordt, kijk slechts
naar je in spiegelruiten en dromen, ken je rug
als geen ander, weet hoe je loopt
en denkt, wat zag je er weer
goed uit vandaag op het strand en in coupé 6,
waar je vier stations voor je uit staarde.
Waarom, Anja v.d. H., geb. d.d. 16-07-1994
te Alkmaar (kreeft)?

je hebt me niet opgemerkt natuurlijk maar
ik noteer in ultra-geheime hersencode
ook de schijnbaar onbelangrijke details,
zoals je lachte om dat berichtje van Jessica
ik vind dat ze ophouden moet om jou
zulke platte dingen te sturen

op het Ministerie van Waarheid
worden dossiers aangelegd
betreffende de onmogelijke schoonheid van je mond
in die spiegel van de HEMA
d.d. 12-05-2004 16.08 uur
ik heb het de volgende dag gekocht, Cherry red 07
het smaakt naar plastic kersen
observator: agent S.
(bijzonderheden: je haar rook naar onbesuisde jeugd)

je oogopslag in de periode 10-05-2019 t/m 17-05-2019
is gestuurd naar het Ministerie van Liefde
voor nadere analyse,
het heeft de logica ernstig beïnvloed,
tot een spoor van kloppende harten geleid
het verloop van dit type verliefdheid kenmerkt zich
door een korte incubatietijd en
verlies van smaak en gezond verstand

[N.B. agent S. van zaak gehaald]

41. YOU MUST GIVE YOURSELF TO LOVE

==============

als je je droom verloren hebt:
ga al je gangen na
tot het punt dat je je droom nog
in je handen hield
laat daarna
niet meer gaan

als je de liefde zoekt:
wees bereid om haar te vinden
maar grenzeloos halsoverkop te gaan

bij twijfel gewoon doen:
we zien wel wat er van komt
het leven is wat gebeurt
terwijl je plannen maakt
plan niet als Lenin je leven in 5 vijfjaren-plannen
waarvan de targets niet te halen zijn

wees geen heilig boontje
maar maak het niet te bont
vergeef en vergeet
inclusief jezelf

goed is goed genoeg:
perfectie is een cirkel
met een lijndikte van nul
dromen zijn goed, daden zijn beter
een daad is een droom
die geen smoesjes over heeft

never change a winning team
iemand heeft al ontdekt en ondervonden
wat de beste manier is
om grandioos te falen

wees eigenwijs met mate,
maar vecht niet nodeloos
tegen de bierkaai of het lot

vind een plaats in de wereld,
vind de plek waar je past
vul de ruimte die van jou is

geloof niet alles wat ze zeggen
volg geen tovenaars
en wolven

trots is de voorkant van schaamte
facebook lijkentellers
koek en ei in overvloed
have I got news for you:
nobody gives a single f---, really
I say it in english because I have friends
everywhere!

wees geen slaaf van chemische stoffen
neem er geen gif op in
verliezer zijn is soms een keuze,
je bent slechts een zwerver met schone kleren aan

herzie voortdurend alles en jezelf
stel goede vragen en stel de foute vragen
maar kijk verder dan je horizon
kijk over je eigen grenzen heen

help anderen op weg,
zie waar het ontbreekt
one day, it all returns to you

zet een kind, een boom,
een daad van schoonheid in de wereld
zie het groeien tot het in de hemel reikt
with love in your heart, anything goes

zet een woord van waarheid, van protest dwars
op jouw Berlijnse muur
een kras dat je er was,
schrijf je naam in vuur

iemand zal zien
dat je ooit bestond
je liep door deze straten,
je probeerde het, je dacht

er zijn plaatsen waar je nu nooit
er zijn tijden waarin je eens ooit
je weet niets meer, maar je was

je droeg de blauwe diamant, dat is je ziel
op eigen handen door de tijd

alles heeft een reden
dit zijn de kaarten die je kreeg
dus speel,
speel het spel maar uit

het is tasten in het duister
zonder routekaart
voor iedereen,
uiteindelijk maakt het niet uit
als je in het niemandsland
bent verdwaald

voor ieder wacht een cel op deathrow
ook al heb je niks gedaan
wat kun je anders doen dan lachen
om de hele poppenkast en santenkraam

wat ik wil zeggen: het leven gaat door
om de honderd jaar moeten de paleizen branden
de dolende monsters gedood

I am so tired.
aren't you?

==============

42. RECTIFICATIE

toen ik in klas 1 zat bestond jij
nog niet eens in deze wereld
en nu we 20 jaar samen
opgelopen hebben heb ik
me al die tijd vergist

en nu je niet mijn vriend
maar mijn vijand bent
met je eigen willetje en plannen
vind ik je weer interessant

maar wie was je dan heel de tijd?
ja, en nu is het overal te laat voor
want ik kan niet meer buigen
en te veel lagen en niet meer onbevangen

iedereen had gelijk: je moet gewoon je hart volgen,
en wel van dag 1

________________________________________________________________________

43. HET KOMT UIT EEN GOED HART

als je je dromen vergeten bent:
loop dan al je gangen na
tot het punt dat je ze nog
glashelder voor ogen zag

als je de liefde zoekt:
sta open haar te vinden
maar ook: grenzeloos te verdrinken

wees geen heilig boontje
maar maak het niet te bont
vergeef en vergeet,
inclusief jezelf
goed is goed genoeg:
perfectie is een cirkel
met een lijndikte van nul
verander niets wat goed gaat,

geloof niet alles wat ze zeggen
volg geen tovenaars en wolven
wees eigenwijs maar met mate,
vecht niet nodeloos
tegen de bierkaai of het lot

bij twijfel gewoon doen:
we zien wel wat er van komt
het leven is wat gebeurt,
terwijl je plannen maakt
richt niet als een geharde stalinist je leven in,
in vijf 5 jarenplannen waarvan
de doelen niet te halen zijn

dromen zijn goed, daden zijn beter
een daad is een droom,
die geen smoesjes meer heeft

vind een plaats in de wereld,
vind de plek waar je past
vul de ruimte die van jou is

help anderen op weg,
zie waar het ontbreekt
op een dag komt alles bij je terug

als je kiezen moet, ga voor het hart
boven het verstand, herzie voortdurend alles en jezelf
stel goede en stel foute vragen
kijk over je eigen grenzen heen

zet een kind, een boom, een daad
van schoonheid in de wereld
zie het groeien tot het in de hemel reikt
schrijf je naam in vuur, en vlam

alles heeft een reden
dit zijn de kaarten die je kreeg,
dus speel, speel het spel maar uit
iedereen is een tastende in het duister
zonder routekaart, bestemming of doel

uiteindelijk maakt het niet uit
of je in het niemandsland verdwaalt,
want voor ieder wacht een cel op deathrow
ook al heb je niks gedaan
wat kun je anders doen dan lachen
om de hele poppenkast en santenkraam

ik ben zo moe
zo ongelofelijk moe
jij ook?

44. ALTIJD IN MIJN GEEST

--------
--------------------
--------------------------------------

Elvis kan ik heel goed nadoen
vooral hoe hij in zijn bolle tijd
- it's now or never -
zingt op het toilet

nog één middernachtelijke
dubbele peanutbutter banana sandwich
in het vet gebakken
I'm so lonely I could die

hij kon het niet meer aan
om de koning van de rots te spelen
geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd
uppers downers up
down at the end of lonely street

maar, om heel eerlijk te zijn
moet ik onhoudbaar janken
wanneer Elvis gospels zingt

deze man geloofde echt
geloofde oprecht
in de liefde van zijn God

en ik,
ik nu ook
--------------------------------------
--------------------
--------

45. IN ONTKENNING

ik ben dronken
maar niet van geluk
ik ben moe
maar niet van het werk
ik ben geil
maar niet meer op jou

ik ben jong
maar niet van hart
ik ben wijs
maar niet van de
ik ben wel goed
maar niet gek

ik lach tranen
zonder tuiten
ik heb dorst
maar niet naar kennis
ik heb genoeg
maar niet van alles

ik ga
maar niet op pad
ik hoor
maar niet erbij
ik sterf
maar niet van buiten

ik heb
maar niet terug van jou
ik teken
maar niet hier
ik dank je
maar niet de koekoek
ik zet een kruisje
maar niet waar het van toepassing is

(ik ben
maar niet in ontkenning)

46. ALS JIJ EEN KIP WAS

--------
--------------------
--------------------------------------

Als jij een kip was zou ik je nooit slachten.
Als jij een poesje was mocht je me altijd krabben.
Als mensen konden kwispelen, stond mijn staart nooit stil

voor jou.

--------------------------------------
--------------------
--------

-------------------------------------

53. VERZACHTENDE OMSTANDIGHEDEN

vanavond vond ik een halfdood vogeltje
dierenambulance gebeld: breng maar naar het vogel-
opvangcentrum. ik erheen
ze waren al weg. maar er staat
wél een soort keet met lege kooitjes
waar je beesten in kunt stoppen

een formulier erbij waarop je
je hart en extra info
uit kan storten, eerste vraag begint
een beslisboom van goed en kwaad
is het wel een vogel?
hoe weet u dat het een vogel is, misschien is
wel wel een mens, vermomd
als flierefluiter of paradijsvogel?

kijkt u eens tussen zijn veertjes
of ze wel echt tot capriolen in de lucht
in staat was, anders is het gewoon een kip en
daar hebben we er al genoeg van
op de wereld,
trust us, we are the experts
in this field since 1999 partytime.

ik heb ingevuld: Vogel.
succes vogel
volhoud vogel
want hij was dood en leeft toch nog door
hij hing half in het gras als een neergeschoten soldaat
er liep een kat, z'n klauwen paraat
om hem te grijpen, ready to kill
zo stil glanzende oogjes staart kapot

bonjour, mon chatte
ceci n' est pas un dood vogeltje
maar een levend vogeltje, comprendez-vous?

toen dacht ik: eigenlijk moet ik
die kat zijn werk maar laten doen
- zó rustig om zich heen kijkend -
alsof hij zich overgeeft en moe
is van alles en meer van
dat soort sentimentaliteiten en

toen kwam ook nog eens
mijn zoon thuis. hij had glanzende ogen. pap!
waarom zit je hier altijd 's avonds
alleen in de tuin
stil voor je uit te staren?

mama zei als dit zo doorgaat
gaat ze een dokter bellen om te kijken of

je misschien een vleugeltje
gebroken hebt

-------------------------------------

54. ALTIJD OORLOG

ìk heb het niet gewild, ìk heb het niet gevraagd.
van mij mag elke wereldburger dagelijks een gratis Big Mac Menu,
de vrouwen elke maand een bolle baby of een lang weekend
naast een minnaar die van wanten weet.
Maar helaas mag het niet zo zijn,
dat we bloemetjes plukken,
elkaar omhelzen met natte lippen van geluk
want alles moet en zal:

- KAPOT!- -KAPOT!- -KAPOT!-

zo niet goedschiks door idyllische veroudering,
zoals een oude watermolen in het Zwarte Woud,
maar kwaadschiks met bommen die al vijftig jaar op de plank liggen,
want weggooien zou zonde zijn, wanneer er niet 10.000 mensen
werden weggeblazen uit het leven
die er niks mee te maken hebben.
weet je wat God zonde vindt?

dat iedereen nog in leiders en politici blijft geloven
met hun leven
wat ze graag geven voor das Vaterland

steeds weer zullen er weer
de Pol Pot's,
de Stalins,
de Hitlers, de Mao Tse Zong's, Putin's
en Kaizer Wilhelms op deze aarde opstaan en
vergaan met miljoenen doden in hun kielzog

altijd moet het volk van crisis naar crisis leven
en altijd is er een zelfgeschapen oorlog
met Eurazië of Oceanië,
zo niet tussen Oceanië contra Eurazië,
vallen banken om die gered moeten worden door het klootjesvolk

weet je wat gered moet worden?
- de mens
- de rust en vrede
- de aarde

waarom is er altijd geld voor oorlog?
maar niet voor een piepend raam,
van een verpleeghuis?
een kinderfietsje dat op zolder staat?
omdat iedereen dood is
vanwege de vorige oorlog

met een volle buik is het makkelijk om de revolutie te preken
al wachtend op de uitkering
maar in de tussentijd maken wij wilde plannen
voor een nog beter systeem
kies ons om u de weg te wijzen
wij doen dit echt niet voor onszelf
maar voor u u u u!

'you can check out any time you like,
but you can never leave.'
omdat we met zijn acht miljard op één ruimteschip
reizen, op weg naar de toekomst.
ik zou beginnen om de hebzucht en het 'us versus them' eruit te halen

de koek is op:
mijn voorouders hebben het geprobeerd en gefaald
en ik zet die lijn trots voort
'losers can't be beggars.'

- Zesdaagse Oorlog
- Vietnam
- Cambodja
- Zuid-Afrika
- Irak
- Iran
- Irak
- Afghanistan
- Libanon
- Jemen
- Oekraïne

in mijn leven was er geen dag, geen maand, geen jaar,
dat het niet ergens oorlog was
en ik gaf al die jaren geen kik of traan
nu zie je het resultaat:

had ik maar een shit gegeven
al was het maar eenmalig
dan had de wereld er wel een stukje beter uitgezien.
of niet dan?
nee, ook zonder mijn medeleven of bezorgdheid
zullen de kranten gevuld worden
dag na dag, eeuw na eeuw
met in feite dezelfde ellende en oorlogen

this is the end my friend, my beautiful friend.

55. OP DE JEUGD

ja, dans maar door
door de straten naar het vuurwerk
op eeltloze voetjes van roze hoop

je appt, dus je leeft
je accu is nog boordevol

geef een - Like - aan het leven,
voordat je het niet meer terug
kan vinden

je hebt zoveel tijd
te verspillen aan lange omwegen,
en er is geen haast bij

en dan gaan we alles anders doen
als het op jou aan komt

maar nu eerst je hart verdrinken
in de oneindige
dansbaarheid van de nacht

56. DRESS (IT IS OVER)

You went to buy a dress
I can't care less
I loved you dearly, you.
you sexual psychonaut.

Wrong lines.
cold wars
keep us busy

all crossed.
you buy your wisdom
with your life

baby go!
blame it on the kid
the cat, the door, the day, my finger
I cared, I tried
never mind babe,
Go!

____________________________

57. DE SLACHT

over een halfuur hang je aan de haak uitgebloed en gebruikt
een geplande dood vandaag nog
laatste schop laatste trap je bonkt je lomp-onschuldige massa tegen de kar
tot je in positie bent gebracht
voor het masker en de pin en je weet van niets meer
de zonnige weide en het dartelen in mei

je bent nu een product en je graf is een vrieskist
je huid, alles wordt gebruikt.
als een useful idiot die je was van dag één

roestvrij staal en waterslangen
zie ze daar de mensen die mij
mijn eigen melk te drinken gaven alsof ze van me hielden

ze zetten straks een mes in mijn zachte huid
mijn warme zachte buik
terwijl mijn blauwzwarte ogen breken in het neonlicht
en mijn hart mijn laatste bloed pompt
in de goot
ze onteren mijn zachte buik

aan het mes geregen en opgehangen
met mijn schaamte opengesneden
en gestempeld als eetbaar

met een hakbijl de ruggengraat gespleten
waar eens vingers van liefde toch ooit speelden
liefkozend voelden
of ik al vet genoeg was

onteerd je ingewanden
stomend dansend in de kruiwagen

slinger ik aan de haak
terwijl mijn roze neus van zacht roze rubber
tragikomische bewegingen maakt
over glad en vettig beton

nu ik er niet meer ben
verzwelg me totaal
absorbeer me tot de laatste zeen

zodat ik niet voor niets geboren ben
zodat ik niet voor niets eens leefde
________________________________________

58. ZIJN EN NIET WETEN ALS DE DIEREN

ze komen uit het niets, uit een andere tijd
lang voor ons,
onzichtbare lijnen vliegend
tussen de sterren

door miljoenen jaren ingeprent in het RAM-geheugen
hoor je in de avond wiekende vleugels,
snaterend gekibbel in de koude lucht,
op hun moeizame weg terug naar jou en mij

ze gaan onder de maan, langs de wolken, door
de tijd, sierlijk en plomp,
onmogelijk aangedreven machines
van holle botten en ijzeren wil

iets hogers, iets wat de bomen, de wereld,
onze voeten beweegt, iets wat de bomen goud

kleurt en steeds maar net buiten ons bereik
over vliegt, te gemakkelijk
om te geloven, dat het moet zoals het is

wanneer de dieren terugkeren naar de aarde
als teken dat alles,
altijd weer, verder zal gaan

zonder weet of reden
_________________________________________________

59. UITGERAASD

als alle atomen en quarks uitgeraasd
zijn en nergens meer
connectie kunnen vinden
omdat de ruimte te ver is
uitgedijd en zelfs hun anti-deeltje
niet meer reageert

alleen biljoenen zwarte gaten staren
nog, in de
oneindige zwartheid

wat dan?
is God dan schaakmat?
of heeft hij remise gespeeld met Zichzelf
door oneindig herhaalde zetten?

dit dacht ik, onder de douche
in het jaar onzes Heren
anno 2022 16.24 uur

als een soort filosofische
troostgedachte
_________________________________________________

DRIE PRIJSWINNENDE GEDICHTEN VAN ANDEREN IN DE TURINGWEDSTRIJD 2022

--------------

---------------------------------------

OP THOMAS ZIJN VIERDE VERJAARDAG (Hugo Claus)

Later, mijn jongetje, word je een man,
Later reikhals je als een giraffe naar het hoe en het waarom.
Men zal je stempelen als bagage.
Men zal je kwetsen om je wens en je droom.
En jij zal trachten eens en voorgoed te fotograferen
het hoe en waarom van de vrouw
die kantelt in je lakens
die zingt naarmate je ontdubbelt in haar vel.
En nog later, jongetje, wordt
je leven een plakboek.
Maar nog lange niet, nog lange niet.

-------------------------------------------------------

------------------------

ABRIKOZEN (Ruth Lasters)

Gelatinevellen, gekocht voor bij het abrikozenbeslag
dat ik nooit bereidde. Hoe het opeens
raampjes zijn

waardoor ik ook het overige dat er niet van kwam
haarscherp durf te zien: een minnaar van
middernachtmails en een soort stomend, hortend

heimwee. Een apothekersjas en eigen tijmsiroop
voor een heer met hoest, eigen reumazalf voor een dame

met sudoku. En bovenal een dochter Frederike, naar mijn oma
die na twintig halfdove jaren opnieuw de doorncicades horen kon
op batterijtjes met

alkaline. Alles kan niet meer, Frederike
en dat voelt eindelijk extreem indringend onbedroefd én

vreugdeloos: neutraal in glansdruk. Onmat als deze
gelatineblaadjes. Het is een van die prachtdagen

dat men zijn frigo vol vlekkerige, harig geworden abrikozen
aanzien kan voor een kast vol door- en doorversleten

tennisballen voor de training van
de ballenrapers, die weergaloze vangers van
het onbedoelde.
________________________________________________________________________________________________

HUIS (Lieke Gorter)

Een voor een kwamen we uit de grond gekropen, stapelden
gedachten tot een huis en namen plaats

aan de gedekte tafel die zo lang, zo breed en nog verder
kon worden uitgeschoven. De muren hingen vol mensen

met zonnekleppen en smeltend ijs rond hun gedrapeerde
monden, lachten, glommen onszelf toe

als gekuiste badkamertegels. Iedereen was welkom
dacht ik toen. Ik telde de gezichten, bestudeerde de gebaren

vier gelijkende en een schim. Zag toen pas het gemis
onder onze nagels en de dreiging van een te grote tafel

of iemand stiekem zijn vingers had gekruist toen we
beloofden hier te blijven. De waarde van het huis sijpelde

weg in hiaten, verliet de kamers die ooit roken naar vanille
en pijptabak. En wij zoekend met onze vingers in de kieren

of daar nog wat groeide voor herinnering, ook een stofnest
is een nest, ook achter losse plinten kan je schuilen.
______________________________________________________________________________________

DE DAG DAT ER NIETS GEBEURDE (August Tholen)

Ik weet nog precies waar ik was,
die dag dat er niets gebeurde.
De dag toen er niets doorbrak, uitbrak,
ontstak of buiten zijn oevers trad.
Niets dat scheurde, spleet, vrijkwam,
losschoot of zich in iets anders boorde.

Er was de brief die niet arriveerde,
de intentie die niet werd uitgesproken,
de angst die niemand bekroop,

de schreeuw die nooit de keel verliet,
de razende windhoos die alles op zijn
pad ongemoeid liet, het scheepswrak
in de Zuidzee dat onontdekt bleef, het
hoofd dat op de hals bleef, de soldaat
die van een koude oorlog thuiskwam,
de brand die het bos tot aan de grond
toe spaarde.

Ik droeg die grijze broek (of was het
die geruite?) en zat de hele dag aan de
buis gekluisterd waar steeds hetzelfde
fragment herhaald werd van de minister
president die op klaarlichte dag en voor
het oog van de camera's zei dat hij zich
niet kon herinneren iets over iets gezegd
te hebben.

Daarna kwam er een historicus die
sprak van 'een historische dag als alle
andere' en een orkest dat een met
kussens gedempte symfonie speelde.

Niet veel later belde mijn moeder.
Heb je het ook gezien, vroeg ze.

Ik kon naar waarheid antwoorden
dat mij niets, maar dan ook
helemaal niets was ontgaan.
______________________________________________________

DE JAS VAN MIJN VADER

DE JAS VAN MIJN VADER

ik houd van sarcasme
ik houd van passende woorden
ik houd van omcirkelen
zoals te proeven in woorden als:

- van ons heengegaan
dankbaar beter zo
korte ziekte vredig Corpus Christi -

de jas van mijn vader
de jas van mijn vader
hing nog maanden aan de klink van de deur
hoe lang ijlt een mensenleven na
hoe lang dult men uitstel
aan de voldongenheid van alles

weer een dag in het rood geschreven
later, later (hoeveel credit heb ik nog)
dagen verspillen, daar ben ik
onderhand heel goed in geworden

ondertussen gebeurt er van alles
kinderen ontkinderen
de aarde draait zijn as rond
een boom valt om in de nacht
vederlicht gekraak, niemand lag wakker

ik loop naar buiten, een nieuwe stoet staat in de rij
de kreet van een meeuw uit het niets
als de schreeuw van de hele wereld

ik voel de onstuitbare wil
van alle dingen die gebeuren

alles gaat altijd maar door
zoals pijn en ergens de regen

ik houd van perfectie
ik houd van absolute perfectie
zoals te proeven is in
bijvoorbeeld het woord wedervaren

de jas van mijn vader
de jas van mijn vader
hing nog jaren aan de klink

weer een dag in het wraakboek bijgeschreven
later, later
de dag uitzitten
daar ben ik onderhand
heel goed in
geworden

ondertussen gebeurt er van alles
kregen kinderen zich kinderen
een boom viel om in de nacht
zonder een kik te geven

ik luister aandachtig
naar de verre kreet van een meeuw
schrille schreeuw van de wereld

zie de onstuitbare wil
van alle dingen die gebeuren

alles gaat altijd maar door
zoals pijn en ergens de regen

GEDICHTEN VAN MENNO WIGMAN EN ANDEREN

KLINIEK BIJ MAANLICHT

Koud de hemel, koud de daken, koud
de als een Hamlet opgekomen maan.

Daaronder een gebouw waar dagelijks
geboortestruif wordt weggemaakt.

Geen gevelsteen is tot een frons in staat.
Geen dakgoot lispelt een kindernaam.

Alleen jijzelf die in de blauwe maan
het staren van een blik ontwaart.

BURGER KING

Was er een tijd dat ik hier boven stond,
mijn mond vol Proust en Bloem, mij hoor je niet,
niet meer. Wat heeft het nog voor zin om in
een taal te denken die geen tanden heeft?
Ik sta alleen. Mijn woorden zijn naar god.

Dus slof ik door de leeszaal van de straat
en blader maar wat door de Burger King,
gewoon, omdat ik leef, omdat ik hopeloos
eenvoudig eet en straks vanzelf vertrek.
- Als deze wanhoop ons Walhalla is,

als hier het echte leven staat te lezen,
mij best, ik zag genoeg. In dit verhaal
betaal je met jezelf, niet eens bedroefd,
eerder verbaasd dat alles wat zo laag
en lelijk is zo sterk en stevig staat.

DIT NIET

Zodra de avond zich had omgedraaid
voltrok zich haast een wonder in de straat.

Eerst viel een kluitje mensen uit elkaar.
Toen stierf een ziekenwagen uit het zicht.

Een jongen, kostbaar als een kever, trok
galant zijn mes uit iemands ribbenkast.

Zijn wespenblik kreeg haast iets zachts.
Hij schreeuwde wel, maar slikte alles in.

Toen viel de avond langzaam weer terug
in weemoed en tv, verdween het mes

en liep hij glansloos weg uit dit gedicht.
Een plot was er niet, laat staan muziek.

De dood verzint van alles, maar niet dit.

OUD VERHAAL

Als ik kon spreken zou je alles weten:
hoe ik een zomer lang in een vitrine
heb gelegen, tussen domme dolken lag
te geeuwen en op een vreemde feestdag
door vijf verwarde vingers werd bevrijd.

Bevrijd. En in een dekenkist verstopt.
Er waren avonden dat ik werd gestreeld.
Dan zei een stem: ‘Ik heb oren, ik hoor dingen.
Ik zie Deborah iets verkeerds beginnen.’

Het is een oud verhaal van stug metaal.
Maar in de nacht van twaalf op dertien acht
vertrok ik in een vestzak met een hart

dat sloeg. Een stem. Getier. En toen, opnieuw,
die meisjesnaam. Het kwam op dienen aan.

METROLAND

In Misdadigers en hun karaktergebreeken,
een soort insectenboek, beweert C. Blom

dat onder zakkenrollers veel verlopen
pianostemmers zijn te vinden. Wat een vondst.

Vandaag doolt er, lijkt me, iets anders rond.
Al zweet, hinkt, hijgt het niet zoals je denkt,

het komt. De hiphopbroek. De baseballcap.
Alsof ze even Für Elise spelen

vinden twee vingers blindelings hun weg.
Toch klinkt er nog niet eens een wanakkoord.

Pas later, metroland weer uit, volgt soms
een stempartij. Verbazing. Woede. Spijt.

En op het eind achter een glazen ruit
een blauwe pet die wat geluid uitschrijft.

Er is geen melodie. Alleen een deun
die mokt dat niets zichzelf uitziekt.

ONBEGONNEN WERK

Genoeg. Genoeg. Nu geen gedichten meer.
De dag is als een dag, en dat is dat.

Alleen een gek als ik zoekt naar een woord
dat het gejakker van de tijd ontkracht.

Zo kras ik maar wat op papier van hout.
En jij, mijn vriend, weet dat een kist een kist...

Alles bloeit dood. Het stilst in een gedicht.
Genoeg daarom, genoeg. Mijn pen wordt slap

en jij, mijn vader, rust nu in de lucht.
Hoe breng ik ooit je oogopslag terug?

En waarom is de wereld toch zo wijd
terwijl je as haast in mijn handpalm past?

Geen wetenschap die hierop antwoord geeft.
Had ik het hart, ik zou het onderzoeken

zoals een huursoldaat zijn bord leegeet.

TELEFUNKEN

Na jaren zwoegen werd ik kleurenblind,
sloeg vonken uit, kreeg klappen, gaf de geest.

Nu sta ik vaal en uitgepraat op straat
en moet steeds denken aan dat lege masker

dat mij zo schaamteloos heeft aangestaard.
Nagepraat. Aanbeden. Stukgemaakt.

De zak. Dat hij niet zag hoe levensecht
ik de tijd uit zijn ogen at. De zak.

Ik gaf hem Hitchcock, borsten, rampen, sikhs.
Ik gaf hem ogen. Oorlog. Noorderlicht.

Maar ik kon gaan. En hij kijkt weer tv.
Straks word ik opgehaald en sterven kilo's

dode uren op de stortplaats met mij mee.

NICHTJE

Nichtje, wild honingnichtje, hoe we steels
langs tafelpoten slopen, pumps en laarzen
belaagden, steeds naar veters grepen, stout

stout nichtje, blond je vlechten en van snoep
je mond, dat dorp, die zomer en dat meer
waar ik het raadsel van je mond uitvond,

nu strik je zelf je veters, stapte duizend
treinen in, nam vluchten naar Milaan
en hield in Praag en Kaapstad taxi's aan.

Iets riep ons weg. Iets drijft ons heen en weer.
O dat mij ooit een wijnhuis wordt beloofd
waar jij mijn heimwee met verhalen troost,

vier veters eeuwig aan elkaar geknoopt.

TUINCENTRUM OSDORP

Ik weet het: iedereen zijn eigen hel.
In leven blijven, naar je werk toe tijgen,
de hele week verkookte koffie prijzen,
onder collega's lijden, loon opstrijken,
op zondag naar een tuincentrum toe rijden,

daar in dat tuincentrum een plant bevoelen,
de koffie proeven (samen lelijk worden),
een broodje delen en het weer bespreken,
's nachts onder je pc je zaad opvegen.

In elkaar, uit elkaar. De daad heet het.
Zo tuur je maar wat naar bewegend vlees.
Je veegt je zaad op en vergeet het.

Ik zou wel willen dat het anders was.
Dat is het ook. Je mist iets en verpleegt het.

LAATSTE TAXI

Ik leefde snel en telde af, dat was toen mode.
Ik telde doden, steeds meer doden, en ik dacht
aan drank, aan drugs, aan de millenniumnacht
en rook. En deze eeuw? Muziek en inzicht, veel
verheffing. Google, woede, oorlog, mist.

Er heerst een rookverbod maar niemand kijkt nog fris.
Letterlijk niks houdt onze weerzin in bedwang.
In chatrooms straalt een teder licht. Er is het recht
op geld, op seks, op zwachtels voor de hersenstam,
noem het ontdaan van een Betekenis - en dan.

Ik heb een jeugd gehad. Het is de laatste nacht
van weer een jaar, ik leefde stil en kwam tot niets
en zit nu in een taxi, buiten hoor ik schreeuwen,
mensen die vuurpijlen afsteken, elkaar
beroemde kussen geven. Ik kijk. Ik zie. Zal leven.

MASSAVACCINATIE

Kreperen, nee, we zullen niet kreperen.
Die donderdag, niet zonnig en niet guur
(de dag ging open als een geurloos dekbed),
vertrok de halve wijk naar Rozenburg
en nam de rij voor sporthal De Rozet.

Een nieuwe pest. Wie nu niet ziek is kan.
Kalm waren de ampullen neergezet.
Mannen en vrouwen, vrouwen en kinderen,
ons bloed werd zwaar als stroop en rij na rij
lag zwijgend met het einde overhoop.

De naald gezet, de bovenarm gedept,
dan met een bloedgang weer de snelweg op.
En in de stenen huid van school, kantoor
of achterhuis ontwaren we een klok
en rusten van een zijden doodsstrijd uit.

ZIJ ALTIJD

Daar komt ze uit een mist van mensen:
de geliefde. Een zorgeloosheid
die een hartstocht lang tot zorgen leidt,
want zij is niet alleen, en als
zij 's zomers onder open ramen loopt
en onverhoopt een jongensstem verneemt,
als een op straat gehoord refrein
haar in de warme lakens van vergeten
liefdes drijft: ze is niet alleen.

Mij hoor je niet. Mijn blik besmeurt
de winkelruiten, drinkt Bargoens geluk
uit meisjesogen, likt langs lippen,
laarzen, kuiten... Ach, die ene warme
oogopslag waarin ik mijn bestaan uitdenk.

Daar gaat ze in een mist van mensen.

EEN SOORT THUISKOMST

Toen ze me wekten was mijn hand bevleesd.
Over mijn ribben spande zich wat huid

en zwaar van slaap keek ik mijn ogen uit.
Ik wist niet wie op mij dit daglicht wees,

laat staan of ik hier eerder had geleefd.
Een tak zag ik, en nog een tak, en ook

een kruis of twee dat in de hemel stak.
Toen veegde ik de aarde uit mijn haar

en hees me overeind. De zon stond laag,
mijn botten bleven slapen, maar ik liep.

En liep. En 's avonds kwam ik bij een stad
waar de tijd aan stukken werd geleefd.

Vluchtheuvels. Winkelstraten. Zebrapaden.
Het was of ik nooit nodig was geweest.

Maar dans ik straks als een volleerd toerist
mijn voeten stuk in een beroemde steeg:

er is een licht dat onvervangbaar is.
Toen ze me wekten was mijn hand van vlees.

RUST NIET

De hemel kijkt niet in de bijbel, geen ster
spelt de koran. Maar wie goed kijken kan
ziet elke penning voor een zegen aan.

Ooit zat je in een kamer met een vrek.
Hij was niet slecht, schonk lucht, serveerde stenen
en proostte vrolijk al zijn charmes weg.

Ooit dronk je samen met een miljonair.
Hij lachte hard, zijn blik stond goed, en goed
was ook het geld dat hij voor grillen had.

Rust niet. Rust niet voordat je broekzak brandt
van keiharde sterren. Belieg je bank.
Sla ruggen stuk. Ga waar je grillen gaan.

Zie elke penning voor een zegen aan.

DIT IS MIJN DAG

Vanochtend werd ik wakker in een droom

van iemand die een huid van vlees bewoont.

Ik kon niet vluchten, ik was geen Tsjwang Tse

die had gedroomd dat hij een vlinder was

en zich bij ochtendlicht afvroeg of hij,

Tsjwang Tse, gedroomd had een vlinder te zijn

of dat de vlinder droomde als Tsjwang Tse

te ontwaken, nee, ik was een mens,

een taai skelet met tweeëndertig tanden,

twee handen en een tragisch intellect

dat met een angst voor klokken was behept.

Maar langzaam, bijna heilig, stond ik op,

gaf mijn gezicht een hand en ritste mijn

gedachten dicht. Dit is mijn dag, wist ik.

Hier lonkt een spiegel naar verwonderd licht.

Daar breekt een vlinder uit. En dat ben ik.

MIJN HELFT

Haar lichaam is een teken, een bewijs

dat alles op de wereld wijst naar ons.

Maar 's nachts schuift er een grijze

zwaardvis over het plafond en schrik

ik wakker op mijn helft. Ik heb het koud

en teken stil mijn kansen uit: nog één

keer één te zijn, twee blinde dieren, god

in bed en diep en echt, een leven lang

uit haar spelonk van bont opstaan,

hoe zou dat zijn? De zwaardvis zwijgt.

In alle talen dromen mannen van genot

en dode liefdes die geen graven kregen.

En ik? Ik lig verblind naast het bewijs

dat alles wijst naar haar en mij.

SPLEEN

Oktober is het Irkoetsk van het jaar.

De regen, droever dan een roebel, praat

hoogmoedig op je in. Het heeft geen zin

om tussen kamerwanden te verwijven,

geen zin om driftig naar de kust te rijden.

Het regent twijfels en gedachtestrepen.

‘Zo is het leven.’ Ja, en op het eind

zit je niet eens meer aan het eind te denken.

Konden we maar de oerknal achterna,

bewusteloos een barre steenklomp in,

warmbloedig vreugdevuur van winkelstraten,

kassa's, disco's, kathedralen, alles samen,

ver voor het Irkoetsk van mijn kamer.

TOT MIJN PIK

Het wordt wat koud. De dagen zijn van glas,

gewapend glas en Seroxat. Zocht ik

een woord voor alles waar geen woord voor is,

ik geef het op. Je bent een zak, een zak

ben je dat je ook nu weer dicht. En jij,

mijn pik, wat hebben we vandaag verricht?

Ik wil geen weemoed die niks kost, kom op,

je slaapt al dagen in mijn broek, zo moe

van wie je ziedend van je zaad ontdoet.

Geen hoop, geen zin, geen bedvriendin. En naakt

als water sliert wat heupwerk door mijn hoofd.

Oktober. Veertig en geen bed werkt over.

Ooit wist je alles van genot. Iets met

voltage, wijsheid - ach mijn sleutel tot.

LELIJK ZIJN WE

Lelijk, zo lelijk, ja, steeds lelijker

bewegen we ons door de binnenstad.

De goede handel die ons lichaam was

vervloog en bijna elke winkelruit

verspreekt zich, nee, beledigt nu je hoofd.

We hadden haren, wimpers en gezichten,

we leefden, legden lippen tegen lippen

en hielden tot de laatste komma vast

aan het geschipper dat ons lichaam was.

Te koop, te koop. De winkelstraat vergaat

van jeugd en hoop op een gelikter hoofd,

geliefden lopen glashard door je heen.

Jugend, Jugend. Nicht zu haben. Ik las

dat in het Paradijs geen spiegels waren.

HET IS DAT MEN DE STRATEN KENT

Daar heeft die man gelegen, dag en nacht -

na tachtig kranten vond men hem, plat, zwart,

met op zijn borst de laatste resten van een kat.

Daar, in diezelfde straat, staat ook een kerk

waarin laatst camera's zijn aangebracht.

Slaapt God? Nee, er zijn dieven onder ons

die - alziend oog of niet - naar zilver spieden,

kandelaars en kanselbijbels roven

en Christushoofden van de wanden slopen.

Je bent er niet. Of als ik het niet zie,

hoe komt het dan dat in haast elk pand

waar je geprezen wordt een loeroog hangt?

Je bent er niet. En mocht ik niet goed kijken,

soms denk ik aan die ziel die drie hoog dood lag,

hoe daar een metgezel maar zwierf en kwijnde,

toen heel zijn vacht tegen een borst aanvlijde.

SOMS VOEL JE BIJNA DAT JE LEEFT

Soms voel je bijna dat je leeft. Je boekt

een vlucht, betreedt een stad, neemt kamers in

en waant je halfgod bij een kofferklik.

Niets weet je van wie hier je asbak leegt.

Niets weet je van wie hier je lakens schikt,

je paspoort weegt, je hoofd uitruimt. Je leeft.

Zesduizend scrambled eggs. Voor jou. Voor jou

houdt Amsterdam zijn gevels overeind,

bouwt men er tunnels, pubs en torens bij.

Die avond ging je kijken bij het IJ.

Je zag een bouwput en je wist het niet.

Wat hield die domme kranen overeind?

Kleiner, steeds kleiner, je voet vond een brug.

Crowd and crime. Je schopt terug. Zorgt dat je tong

zich uitspreekt in een welgevormde lus.

SLAPELOOS

Een hal en boven in die hal zit jij.

Er is een deur waarachter het gebeurt.

Je wilt niet slapen, hangt maar op een trap

en luistert gulzig grote mensen af.

Zestien. Hoogmoed. Je keert je af. En ziek

van de stam zoek je naar een eigen feest.

En als je weer eens niet kunt slapen speelt

je hoofd een feest af dat geen slotklank heeft.

Dertig. Het lijkt wel of je slapen haat.

Veertig. Het wordt nóg later. Doe je nu

je ogen toe dan suist het in je hoofd.

Geen mens wil pootjebaden in de dood.

DE WEG VAN ALLE BOEKEN

Ik had vandaag een nieuwe pen gekocht

en zeven keer schreef ik mijn naam.

Toen moest ik huilen. God, wat huilde ik.

Ik dacht: iets scheefs verkankert mijn gedicht.

Ik zag mijn schrijfhand en ik wist.

Wat ik gedaan heb, ja - en wat ik doe.

Mijn schrijfhand is aan roken toe.

De angst. De witte wimpers van de angst

dat ik mijn leven heb verschreven.

Ik wil de hemel en ik wil de straat,

ik wil in zestigduizend hoofden ruisen

en iedereen een tand uitslaan

voor ik de weg van alle boeken ga

en roemloos bij De Slegte sta.

MEDIA VITA

En midden in het leven,

halverwege zijn verdwaasde

en gevierendeelde dagen,

staart hij naar de vijand in de spiegel

die hem op de vleugels van zijn leugens

naar een steeds weer nieuwe mond moet dragen.

En hij verstrakt: ‘Nu is het zaak

een nieuwe weg te vinden voor

ons beiden,

ja te lijden met allure

op mijn doorreis naar de nacht.

Een diarree van liefdes

verder weet ik dat de dood

van alle bedden eet en eerder tussen lakens

leeft dan in de aarde. Niemand,

zeg ik, niemand zal mijn voorjaar zijn. Ja,

te lijden met allure en leven

als een Lothofaag, tevreden als De Quincey

in zijn haag

van boeken en beroemde visioenen!

JEUNESSE DORÉE

was alles al gezegd, nog niet door hen.

De steden blonken zwart als kaviaar

MALA SOMBRA

November. Roken en de dag doorkomen,

niemand die je mist. Het jaar wordt oud

en ruikt naar doorgeroest verdriet.

‘Geen mens leed dieper dan drie meter

en dat is weinig,’ schreef een dichter

die het weten kon. En ondertussen droom

je maar wat meisjeskamers bij elkaar.

Je zaagt je los uit je verongelukte hoop

en spijkert moeizaam je geheugen dicht.

In huis: een Tristan die geen dromer is.

Op straat: een held die in zichzelf verdwijnt.

En nergens iemand die twee armen mist.

ONDER DE TANDARTS

Vanochtend bij de tandarts aan je kont

gedacht, Italië geroken, Siena en

het moegezwoegde bed gezien waar ik

vergat dat ik geboren was, zo diep

en liederlijk begroef je mijn verstand

tussen je heupen, zo luguber zat

hij met zijn hand mijn mond te maken.

Daarna nog even aan De Jong gedacht,

deel acht, de deportaties en barakken,

altijd erger dan de veldslag in mijn mond.

Ten slotte toch weer bij dat bed beland,

uit alle macht je tieten naar me toe gedacht

en toen, twee fluimen later, heelhuids

opgestaan, mijn voeten achterna, de middag in.

een aantal gedichten van Erik Menkveld:

GOED KOEREN

Eerst klapwiek je recht omhoog

om overzicht te krijgen

en indruk te maken. Laat je niet

afleiden door zilvergroen wiegende

duivinnen aan de einder (knotwilgen)

of door de boer met voer bij het hok:

hou je symboolwaarde steeds in het oog.

Cirkel vervolgens traag weer omlaag

tot op je poten en begin te koeren.

Goed koeren scheelt vechten,

wie goed koert, koert tien tegen een

zijn mededuif het gevecht uit de kop.

SCHAPEN NU!

Voor ik het wist was het eruit.

Pijnlijke stilte.

Iedereen in verlegenheid.

Ik ook altijd

lach ik nog.

Maar het is al te laat.

Achter de beslagen ramen

groeit het geblaat.

DANSENDE DOVENTOLK

Met steeds onverstaanbaarder handen

zingt zij de liedjes mee

waarop ze danst.

Bovenshoofds klapt zij nu

en wervelt zesarmig

en werpt haar gebatikte hesje uit.

Hoog trekt ze haar heupkleed op

vol winkelhaakvormige decoratiemotieven.

Integere tietjes. Povere schenen.

En zich onhoorbaar wanend

als altijd zingen

haar ingewanden luid.

OUDE KENNER

Is het een loodbek

in die dakgoot

of gewoon een driekleurnon?

Elke dot veren kon ik benoemen.

De vogels zijn zwijgzamer

de laatste jaren.

Uitgerekend zij.

AAN HET WATER

Ik ben een verdwaasde consument

die seizoen noch sportvis kent.

Hoor ik ook tot die keukenmalloten

met hun badjes rode wijn

die een karper levend koken

omdat hij anders grondig kan zijn?

En zo gaat het door. Bijlijntjes? Stom.

Een knappe werpstok, maar wel krom.

Dan komt de aap ineens uit de mouw:

mijn visvinder werkt op jouw zenuwen.

Nou, op de mijne die beetverklikker

en die camouflagetent van jou:

de eerste gordijnkruiser is al langs

als jij je eerste rietvoorn vangt.

STOFZUIGER (F. Starik)

Victoria is naar school geweest.

Ze had een leraar, hij heeft haar in de klas gehad

maar hij wil daar niet mee te koop lopen, er zal

een foto van bestaan, onder in een la

die nooit meer opengaat.

Op het schoolplein liep een kip die Kwek heette.

Toen Kwek stierf hebben ze de kip samen

naar zijn laatste rustplaats gedragen. Als het goed is

ligt hij daar nu nog, tot op de botjes vergaan

onder een kruis met zijn naam.

Later ging de stofzuiger kapot.

Victoria eiste dat de stofzuiger naast de kip werd begraven.

Het hele ding, met de slang er nog aan.

De leraar zegt het was een vreemd verzoek.

We hebben het gedaan omdat Victoria het vroeg.

Er kwam geen kruis, want wat schrijf je daarop?

Stof tot stof.

ASTRONAUT (F. Starik)

Kijk, dit is Frank. Hij heeft er een piepklein

kamertje. Als hij niet te dicht bij het raam komt

kan hij een aardig stuk rechtop staan. Er is een bed

een stoel, een kastje en een lampje neergezet.

Een wekker die zacht zoemt, niet rinkelt.

Als hij dat wil, kan hij zich er uitkleden

gaan zitten of liggen weer opstaan en als

het donker wordt knipt hij het licht aan.

Victoria noemt het de logeerkamer, ze is daarin

heel consequent. Frank weet wel dat een gast

niet erg lang goed blijft, iets met vis. Hij weet

ook dat het went. Frank wil graag vragen

of hij in haar tuin een vijver mag graven

een hele diepe, waarin je kunt verdrinken

dat vindt ze vast geen goed idee, daar komt

maar ongedierte van, zegt ze: dat gaat stinken.

SLA ZACHT (F. Starink)

“Je luistert niet.”

Alsof ze door de telefoon heen

ziet. “Ja maar,” zegt men dan.

Men luistert al zo lang.’

Helpt ons geluid tegen de dood?

De tijd is triest noch trots, herneemt

zijn loop. Dus wat is de klacht?

Het hele concept van de tijd is gebaseerd

op onze sterfelijkheid. Er is geen hoop.

Geen mens die blijft. Sla zacht

NOVEMBER (Vicky Francken)

Dat het zo'n ochtend is en dat je schoenen

voor het raam staan, niet omdat ze naar buiten willen

kijken, maar omdat ze daar willen lopen met iemand:

hand in hand zo'n beetje, maar dan met voeten

omdat het schoenen zijn. Je denkt aan niets,

dat eigenlijk ook heel veel is als een heel hoofd

ermee vol is. Een hoofd dat soms ook maar op hol is

en helemaal niets weet.

Dat het dan zo'n dag wordt dat je zinloos

met je lepel over koffiedikkijkkopjesbodems

schraapt. Daarin ontstaan dan schapen

maar eerst moet je aan iemand gaan

vragen wat dat eigenlijk zeggen wil.

Eigenlijk helemaal niets maar ze maken

er altijd wel iets moois van, zoals ook dat

overvolle hoofd van jou dat met fantasie

aan de haal gaat, op de vlucht of op hol slaat.

Dat die dag een avond heeft, die achter gordijnen

aan de ramen kleeft. De zon die langzaam naar

beneden glijdt als de lantaarns uitgaan, net een meisje

dat haar moeder vraagt hoe laat vanavond

en waarom. Dat ze dan toch maar op tijd

thuis is om helemaal niets te gaan doen.

Ze mag alleen maar slapen of stil zijn

en een kussen doormidden bijten.

WAT KUN JE ANDERS DOEN

trots is de voorkant van schaamte
van facebook like-tellers
koek en ei in overvloed
ik heb nieuws voor jou:
om eerlijk te zijn: nobody gives a single f---
I put it in english because
I have friends everywhere!

wees geen slaaf van chemische stoffen
neem er geen gif op in
verliezer zijn is soms een keuze,
je bent slechts een zwerver met een goede snit

herzie voortdurend alles en jezelf
stel goede vragen en stel foute vragen
maar kijk verder dan je horizon
kijk over je eigen grenzen heen

help anderen op weg,
zie waar het ontbreekt
op een dag komt alles bij je terug

vul je voorraad aan en denk aan
de dag van morgen
het regent niet altijd
ook schijnt niet altijd de zon

zet een kind, een boom, een daad
van schoonheid in de wereld
zie het groeien tot het in de hemel reikt
wie de liefde heeft, heeft de zegen
zoals het boek ons zegt

iemand zal zien
dat je ooit bestond
je liep door deze straten,
je probeerde het, je dacht

er zijn plaatsen waar je nu nooit
er zijn tijden waarin je eens ooit
je weet niets meer, maar je was

alles heeft een reden
dit zijn de kaarten die je kreeg
dus speel,
speel het spel maar uit

tasten in het duister zonder routekaart
voor iedereen,
uiteindelijk maakt het niet uit
of je in het niemandsland
bent verdwaald

voor ieder wacht een cel op deathrow
ook al heb je niks gedaan
wat kun je anders doen dan lachen
om de hele poppenkast en santenkraam

ik ben zo moe

zo ongelofelijk moe
jij ook?

VUURWERK EN GEDANS

==============
============================

VUURWERK EN GEDANS

je dwaalt door de wereld en je ogen grijpen naar dingen die
te veel te vol van schoonheid zijn
en je geeft het kwalificaties
als mooi en slecht en hoe en wat
en 's nachts valt het op zijn plaats
en in de verte is vuurwerk en gedans

en vlak voor je dood gaat, kun je alles
want je hebt eeuwenlang geprobeerd
het te vatten en je bent er niet
klaar mee, nog niet

en achter je lopen de nieuwe kinderen
met Gods ogen ingebouwd in hun hersenpannetje
zodat hij elk facet
en alle schitteringen ziet
van zijn werk in de materie en de geest

en trots is hij soms
als hij ziet hoe zijn energie en licht
de stoffelijke wereld raakt

============================
==============

ONGEPASTE GEDICHTEN/ONPASSELIJKE GEDICHTEN

ALTIJD OORLOG

Ìk heb het niet gewild, ìk heb het niet gevraagd.
Van mij mag elke wereldburger dagelijks een gratis Big Mac Menu,
de vrouwen elke maand een bolle baby of een lang weekend
naast een minnaar die van wanten weet.
Maar helaas mag het niet zo zijn,
dat we bloemetjes plukken,
elkaar omhelzen met natte lippen van geluk
want alles moet en zal:

- KAPOT!- -KAPOT!- -KAPOT!-

Zo niet goedschiks door idyllische veroudering,
zoals een oude watermolen in het Zwarte Woud,
maar kwaadschiks met bommen die al vijftig jaar op de plank liggen,
want weggooien zou zonde zijn, wanneer er niet 10.000 mensen werden weggeblazen uit het leven
die er niks mee te maken hebben.
weet je wat God zonde vindt?

Dat iedereen nog in leiders en politici blijft geloven
met hun leven
wat ze graag geven voor das Vaterland

steeds weer zullen er weer
de Pol Pot's
de Stalins
de Hitlers, de Mao Tse Zong's, Putin's
en Kaizer Wilhelms op deze aarde opstaan en vergaan
met miljoenen doden in hun kielzog

altijd moet het volk van crisis naar crisis leven
en altijd is er een zelfgeschapen oorlog
met Eurazië of Oceanië,
zo niet tussen Oceanië contra Eurazië,
vallen banken om die gered moeten worden door het klootjesvolk

Weet je wat gered moet worden?
- de mens
- de rust en vrede
- de aarde

Waarom is er altijd geld voor oorlog?
Maar niet voor een piepend raam,
van een verpleeghuis?
Een kinderfietsje dat op zolder staat?
Omdat iedereen dood is
vanwege de vorige oorlog

met een volle buik is het makkelijk om de revolutie te preken
al wachtend op de uitkering
maar in de tussentijd maken wij wilde plannen
voor een nog beter systeem
kies ons om u de weg te wijzen
wij doen dit echt niet voor onszelf
maar voor u u u u!!!

Oké, dit is goed spul.
legalize it!
Oh, dat is al zo?
Even gemist dat het nu ook in het ziekenfonds zit
komt zo:
ik kijk al geen tv meer sinds 1969
(de zomer waarin Johnny got married and I played until my fingers bled.)

'You can check out any time you like,
but you can never leave.'
Omdat we met zijn acht miljard op één ruimteschip
reizen, op weg naar de toekomst.
Ik zou beginnen om de allesvernietigende hebzucht
en het 'us versus them' kwijt te raken

oké, de koek is op:
mijn voorouders hebben het geprobeerd en gefaald
en ik zet die lijn trots voort
'losers can't be beggars.'

- Zesdaagse Oorlog
- Vietnam
- Cambodja
- Zuid-Afrika
- Irak
- Iran
- Irak
- Afghanistan
- Libanon
- Jemen
- Oekraïne

In mijn leven was er geen dag, geen maand, geen jaar,
dat het NIET ergens oorlog was
In ik gaf al die jaren geen traan of hoela
nu zie je het resultaat:

Had ik maar een shit gegeven
al was het maar eenmalig
dan had de wereld er wel een stukje beter uitgezien.
Of niet dan?
Nee, ook zonder mijn medeleven of bezorgdheid
zullen de kranten gevuld worden
dag na dag, eeuw na eeuw
met in feite dezelfde ellende en oorlogen

this is the end my friend, my beautiful friend.

ONE MAN SHOW (spoken word)

ik had een gig in het bejaardenhuis gekregen
ik dacht: het is misschien een leuk idee
om wat cultuur c.q. literatuur c.q. amusement
in het algemeen te brengen
voor een publiek wat misschien wat diepgang
en gevoel kan waarderen
of zelfs mij een lesje leren
ik bracht mijn bundels mee
en jawel, het zaaltje was gevuld
met acht vrouwen en één man
zonder testosteron in zijn donder,
die alles wel welletjes vond
als het maar gezellig is en niet te druk.

ik begon de Hearts and Minds te winnen
- wie hier leest er wel eens een gedicht? -
- ja, vroeger van school -
ja dat was in 1937 maar nu?
moeilijk publiek, nee eigenlijk juist niet, ze vinden alles goed.
- ik ben blij dat u hier met zoveel bent gekomen,
hebben jullie allemaal al wat te drinken gehad? -
het sarcasme zagen ze ook al niet
zo goedmoedig en zachtjes
dat ze naar hun dood gemasseerd worden
dat het eigenlijk een suffe glijden is
in een goed verwarmde wachtkamer zonder drempels
en overal vanzelf opengaande deuren.

jaja, het land opgebouwd, m'n reet
koffie geleut sinds 1955 met een riant pensioen zul je bedoelen
maar die gedachte, alhoewel een gedicht an sich
kon ik hen denk ik niet aan doen.

de poëzie, laten we het zo zeggen
sloeg niet echt aan, trok geen volle zalen,
misschien konden ze me niet verstaan
maar dit konden ze wel:
nergens over denken, wat babbelen over taartjes;
- het weer is zo fijn -
ze voelen verdomd niet eens een begin van ergens pijn
het is niet mijn taak om jullie
stompe halfdode wegsmeltende hoofden te entertainen
tot de dood erop volgt.

trekken aan een dood paard
paarlen voor de zwijnen, ook al keken ze me
zo lief aan met hun plasgezichten en autofocus brillen.

Maar ik was misschien te hard met mijn oordeel,
ik had er al op gerekend,
dus ik had mijn gitaar klaar
(de show was volgens het vertrouwde
shit-sandwich concept: goed-slecht-goed)
en speelde simpele songs die men kent
zoals The Beatles: Let It Be en Paul Simon,
Elvis: Let Me Be, Your Teddy Bear.
vaag ging er hier en daar wat enthousiasme leven
zelfs klapte er iemand meer dan 3 seconden, Bravo!

pauze-geschuifel en gedoe met kopjes, thee en zusters
die eruit zagen als moekes met moederarmen,
plompe lichamen die misschien heerlijk waren
om zich in te verschuilen en huilen
tot de wekker in de morgen over gaat.
gewoon niet zo moeilijk doen,
niet verstandelijk, intelligent, want daar draait
het uiteindelijk niet om, maar dat wist ik niet.
en misschien deze mensen in al hun
eenvoudigheid juist wel.
neem een voorbeeld aan The Tinkerman: - I'm old but I'm happy -
zong Cat Stevens ooit.

tweede helft: ik weet wat jullie leuk vinden, dus
gewoon nog een keer hetzelfde lied.
'never change a winning team'
dat had ik gauw gezien

het is nog lang onrustig gebleven in de gangen en muffe kamers
vol foto's van de kinderen, die nooit komen,
zelf ook op de nominatie staan
voor een DELA-begrafenis all-in pakket.

'na afloop kunt u misschien een bundel kopen'
zoals elke marktplaats-veteraan goed weet: juist degenen die vragen,
voelen, beduimelen, nog meer vragen, bekritiseren,
proberen, zeg maar constant zeuren,
kopen uiteindelijk
niks nada nul geen moer.

Waarvan akte. welgeteld niemand koopt er wat
als je het toch niet weet te waarderen,
denk niet dat je het gratis krijgt
Gekke Henkie is dood
net als jullie binnenkort, hopelijk

Waarom deze haat? allemaal projectie,
zeker, eigenbaat, realisatie.
Nee, ik ben geen goed mens vandaag,
die pure liefde voor de creperende stinkende mensheid uitstraalt
uit al zijn hoeken en gaten,
ik ben hoogstwaarschijnlijk goed geboren, maar
onderweg is het behoorlijk,
is alles mis gegaan.

Elvis has left the building.
bekijk het maar, stelletje Boomers with benefits
stik in je kunstgebit en verzuip in je kippensoep met krulvermicelli.
ze moesten je met een bulldozer zo je graf in schuiven allemaal
onder de 30 meter klei en daarboven distels
en schimmels laten groeien
tot God je komt halen op zijn paard.

tekens aan de muur zeggen dat,
jezelf relaxt kapot roken ook al is verboden hier,
wippen is iets van 35 jaar geleden en de koekoek
is allang uit het nest gegleden.
en begin nu niet over Yusuf Islam, want ik ben echt pissig

de Dichter has left the building.
toen ik buiten stond met al mijn bagage,
in de najaarskilte van oktober,
die verraderlijk wordt gecamoufleerd
door de laagstaande, nog heldere zon
in de herfst van mijn leven, waar
beginnende rot nog lekker geurt,
moet ik met tranen in de ogen hardop zeggen:
'waarom ben ik toch zo'n cynische rotzak geworden?'
'en waarom sta ik altijd overal alleen?'

ik denk nu dat ik voor showbusiness,
het leven eigenlijk,
nooit in de wieg ben
weggelegd.

------------------------
DISLESKI

ik heb somps moete er nee
men gedagte korekt te uite
soms gaan me tande ervan fluite
als ikwat wilzeggen wat ik denk
maar met veel duwne en misbaar
komen we dan tog digtbij mekaar
en dan zeg ik: nou dasook weer klaar
da was heelmal nit moelek
ROOFLOOL

UNTER DEN LINDEN

Adolf zei tegen dr. Morell, geef me nog zo'n spuit
want ik ga vanavond met Fräulein Eva uit

ik weet niet wat er zit in je spul
maar het doet wonderen voor mijn l**
maar we gaan eerst met Blondie lopen
want ze moet nog een nieuw broekje kopen
dan lekker bonken in de bunkert
reken maar dat ze daar naar hunkert
en dan moeten we - das ist leider - er een eind aan breien
want we zagen al een T-34 op de Unter den Linden rijen
ik neem sicherheitsmässig überhaupt een pil èn een gun
gewoon omdat ik Stalin zijn lolletje niet gun

KENNISWERKER

in je bruine kerrie-kont
groeien bloemen van plezier
en brandnetels,
dronken van verderf

mag ik in jouw Ganges stromen
van de voet der Himalayas
tot het einde van de oceaan

Rebecca had familie in New York en Tel Aviv
Ze had krulletjes en ik vond haar lief
Ik was haar Koning David, ook al was ik een goj
Dat vond haar vader niet zo mooi
Op een vrijdag mocht ik haar knopje beroeren
terwijl we elkaar melk en honing voerden
Het Beloofde Land heb ik echter niet gezien
Mesjogge, schlemiel, sjalom en mazzeltov.

FIJNE VRUCHT

vagijntje lief, mijn ruwe kiwi en sappige abrikoos
ik liefkoos je
ik koos je ik kus je
en als mijn lust en honger tot en met bevredigd
is en alles onder verse zoete sappen zit
gaan we praten over hoe en wat

en nemen we alles net een tikje luchtiger op
dus het heeft ook een sociale zelfs verbindende
functie dat rampetampen
zonder weerga
met je officiële ega of wat dies meer zij

hoe lang zal jouw moes- c.q. lusttuin nog geopend zijn
ik zie ons ditzelfde kunstje niet nog doen
als jij 65 en ik 100 ben
(hier het woordje lol invoegen
om 1 en ander te relativeren)

DON'T DUCK WITH THE JESUS

Jezus u kent hem wel die van het kruis,
ook wel J. Van het Houtje genoemd,
was a Son of a Preacher Man,
en als Friedrich N. de filosoof met de hamer was, dan
is Jezus de Filosoof met de Lijmkwast (uit de werkplaats van zijn vader, lol).
Hij maakt alle dingen heel en maakt gebroken mensen weer compleet,
zie The Sermon on the Mount, waar hij vlot het Onze Vader
voor de eerste keer ter wereld voor doet.

Die Jezus dus, van de overdreven verhalen,
zoals wonderbaarlijke exponentiële
vermenigvuldigingen van broodjes aap
om de wereld te voeden
met urban legends
tafels omflikkeren van hardwerkende geldwisselaars,
het breken van brood, opstaan uit de dood,
het lazarus krijgen, van mensen vissers maken
over water opstaan en wandelen met je bed
praatgroepen starten met droog brood en holy grail's vol wijn

hij wou zelf voor alle rekeningen opdraaien
holy great reset, een schone lei voor ieder mens
hij zette het onze vader op papyrus en wierp niet de eerste steen,
maar spitte foeigesprekken met iedereen
die wat was in de joodse upper-class,
toch fijn dat ie even op aarde was
nu heb ik een gratis back-stage pas
tot de hemelpoort
daar had nog niemand van het nieuws gehoord
gelukkig is hij niet in de wieg gesmoord
want Jozef was bijdehand genoeg om
low key onder de radar naar Gliphoeve af te zakken
zonder dat Herodes het Licht van de wereld af kon pakken

Maria kleide heel creatief
van koeienvlaai een Leitmotiv
in theorie niet vreemd gegaan,
maar waar kwam het kind in godsnaam dan vandaan?
nou, laten we de bijbel lezen, Lucas is de beste
om een levendig beeld te schetsen
uit shithole landen kwam DHL-pakjes brengen per kameel
bling-bling mirre en kaneel
het werd Maria eventjes teveel en
daarom staat ze op diverse schilderijen
keihard in een hoek te schreien
tegen zulke postnatale depressie gevallen zei men destijds komaan,
even vallen, opstaan, nageboorte recyclen en weer doorgaan

Amen

Hopelijk zal deze debuutbundel bundel vele lezers kunnen aanspreken.

LELIJKE MENSEN WILLEN OOK WEL EENS GEWOON MET IEMAND PRATEN

lelijke mensen hebben het maar moeilijk:

dat hun ziel is gedrapeerd
over een kromme kleerhanger
met oud en lelijk vlees, wil niet zeggen dat

ze ook wel eens gewoon met iemand willen praten
i.p.v. zonder aanspraak of menselijk
contact in de kou
of een hoekje moeten staan

dus houd daar volgende keer rekening mee
als je ergens zo'n kreng ziet schuifelen
met bochels, likdoorns en opgedroogd speeksel
in de mondhoeken
en een bril van de Action
op de pokdalige acné-neus

pokdalige paspop
met pukkels op plaatsen
waar geen strelende hand
ooit is geweest

kleding uit het jaar nul,
asynchrone lippen micro-penis
myopische oogopslag, blauwe aders die over bleke kuiten stromen
vingers als knoestige radioactieve stronken
diabetische voeten, dissonante dunne darmen
uitgezakte baarmoeders
doodlopende vleesbomen in oren en spleten
onstichtelijke spelonken in de duisternis
atonale jubeltenen in C-mineur
hangtieten met tepels in viesbruine tinten

brede heupen als afsluitdijken
voor plezier, geheel opgetrokken uit frikandellen
speciaal en kiloknallers,
als een sloopauto
door de assen gezakt

aritmische reumatische boksgebaren
als ze lachen, hun gebit als
een begraafplaats, plotseling ontbloten
vooral niet voeren met grappen
die ze leuk kunnen vinden zoals:
trek eens aan m'n vinger, of:
koning-keizer-admiraal

een heleboel leed in de wereld
had voorkomen geweest
kunnen worden
als zo'n verdrietige gnoom
eens een aai
over de schurftige bol
gekregen had
toen het jong was

en niemand nog zag
wat het worden zou

HET BELOOFDE LAND

MOOI VIES EN PUUR

- wat jij nodig hebt, is

een warme douche, een bord erwtensoep

en een goede beurt, -

zei zij

'dat is nogal drastisch', vond ik

- kom nou maar – en ze gooide haar benen

open en krabde aan haar dijen

'moet ik niet eerst douchen?'

haar voetjes duwden als scharen van een krab

hem al naar de killing fields van haar maanmond

op weg naar het einde, moedig voorwaarts, nader tot U

DICHTEN IS BOETSEREN MET WOORDEN

de hond was jaloers en ging boven haar hoofd liggen

ondanks dat, beet hij niet

zo, en nu gauw douchen jij

'en mijn erwtensoep?'

'ja, doei,' en ze snurkte al

toen hij bij de deur was

DICHTEN IS BOETSEREN MET WOORDEN

Poëzie gaat over het zien van het bijzondere in het alledaagse en het verheffen ervan. Het gaat er om nieuwe en verrassende conclusies over het leven te trekken, zodat de lezers de dingen in een onbekend licht zien.

Uiteindelijk gaan deze gedichten, zoals eigenlijk alle gedichten over de liefde en over de dood, over verwondering en de natuur, herinnering en berusting, groei en gezin.
In feite dus over schoonheid en het menselijk bewustzijn.

De gedichten in deze debuutbundel ademen een melancholische, diep menselijke en filosofische sfeer, en gaan over de nietigheid van het menselijk bestaan in relatie tot de tijd en kosmos, het menselijk onvermogen en de onmogelijkheid tot echt contact, existentiële vragen, maar ook zijn er luchtige en kolderieke gedichten in deze debuutbundel te vinden.
De gedichten in deze bundel zijn hoogst origineel, simpel maar diep, in een heldere, maar toch poëtische taal geschreven.

wat kan de liefde toch mooi

vies en puur zijn

51. ALLES KAN EEN GEDICHT ZIJN

als je echt diep denkt erover
als je er lang genoeg naar kijkt
een rots waarin een davide verborgen is

een rivier die zoekt naar het doel van zijn bestaan
wat zich oplossen is in de oceaan

en dan oplost in de zee en verdwijnt in het niets
was dat zijn doel
haren zijn uitgroeiende gedachten-wortels als een peen
ontrekken voedsel uit de hemel
bomen zuigen de zon naar de aarde
pompen licht de aarde in

57. DE SLACHT

je wimpers, je ogen als vochtige zuidvruchten,
snuivend en schichtige blikken ruk je aan het halster
geen trek meer in troost, verraad van hooi,
ogen schichtig op zoek naar een uitweg
mannen in blauwe overalls roken
zware shag bij die zwarte deur

over een halfuur hang je aan de haak uitgebloed en gebruikt
een geplande dood vandaag nog
laatste schop laatste trap je bonkt je lomp-onschuldige massa tegen de kar
tot je in positie bent gebracht
voor het masker en de pin en je weet van niets meer
de zonnige weide en het dartelen in mei

je bent nu een product en je graf is een vrieskist
je huid, alles wordt gebruikt.
als een useful idiot die je was van dag één

roestvrij staal en waterslangen
zie ze daar de mensen die mij
mijn eigen melk te drinken gaven alsof ze van me hielden

ze zetten straks een mes in mijn zachte huid
mijn warme zachte buik
terwijl mijn blauwzwarte ogen breken in het neonlicht
en mijn hart mijn laatste bloed pompt
in de goot
ze onteren mijn zachte buik

aan het mes geregen en opgehangen
met mijn schaamte opengesneden
en gestempeld als eetbaar

met een hakbijl de ruggengraat gespleten
waar eens vingers van liefde toch ooit speelden
liefkozend voelden
of ik al vet genoeg was

onteerd je ingewanden
stomend dansend in de kruiwagen

slinger ik aan de haak
terwijl mijn roze neus van zacht roze rubber
tragikomische bewegingen maakt
over glad en vettig beton

nu ik er niet meer ben
verzwelg me totaal
absorbeer me tot de laatste zeen

zodat ik niet voor niets geboren ben
zodat ik niet voor niets eens leefde.

TWO BALLOONS

Zoeken in deze blog

donderdag 12 januari 2023