--------
------------------
------------------------------
ZONDER DENKEN ZIET HET OOG
een huis is een rechthoek om de ruimte
het lichaam omkadert zichzelf
jouw leven een blauw stipje op het canvas
contrast tot de leegte
de vogel en de boom en de wolken
en de zon en de vijver worden zich
schenken zich uit, vullen
alle mogelijke werelden
zonder moeite is alles, wat het is:
de precisie van de werkelijkheid
degene die zich -ik- noemt ontwaakt
kan niet meer terug
naar een onhele wereld
------------------------------
------------------
--------
MIJN NIEUWE BUNDEL: VUURWERK EN GEDANS
https://www.smashwords.com/profile/view/simpelmans
https://www.gedichten.nl/schrijver/Simon+K
VUURWERK EN GEDANS
32 uitgehouwen gedichten
Simon Kist
Published by Simon Kist at Smashwords
Copyright © 2022 by Simon Kist
opgedragen aan mijn ouders
contact of vragen aan de schrijver: betonpomp@gmail.com
Cover: Unsplash
This
ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not
be re-sold or given away to other people. If you would like to share
this book with another person, please purchase
an additional copy for each recipient. If you are reading this book and
did not purchase it, or it was not purchased for your use only, then
please return to Smashwords.com and purchase your own copy. Thank you
for respecting the hard work of this author.
Alle
rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd,
opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt,
in enige vorm of op enige wijze, hetzij
elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op welke wijze
ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
Het staat u vrij om mijn dichtwerk of fragmenten daarvan vrijelijk te citeren, hergebruiken of vertalen. Dat is eigenlijk mijn diepste wens, dat mijn woorden zich nestelen in het Nederlandse taalgeheugen.
- ELEGIE UNIVERSALIS
- ER IS ZOVEEL MEER
- ZONDER DENKEN ZIET HET OOG
- CONCREET
- DE GEDICHTENFABRIEK
- MIJN OUDERS
- LEVEN IN HET KLAD
- GEDICHT VAN EEN STRATENMAKER
- WONDERKIND VAN ALLE MENSEN
- GAUW TEVREDEN
- LANGE ZICHTLIJNEN
- DUIZEND METER FILM
- BLAUWE PERIODE
- DE PRECISIE VAN DE WERKELIJKHEID
- DE NACHT IS GRATIS
- DE HONGER VAN HET HUNKEREND HART
- ONVERSTOORBAAR LANDSCHAP
- WREDE SCHOONHEID
- FILOSOFIE VOOR BEGINNERS
- ALLE DINGEN DIE GEBEUREN
- ONVOLTOOID TOEKOMSTIGE TIJD
- WEER IS HET SEPTEMBER
- DINGEN DIE LATER NOG VAN PAS KUNNEN KOMEN
- MANDARIJNTJE IN PAPIER
- DE ACHTERKANT VAN HUIZEN
- FOTO'S WORDEN OUDER DAN MENSEN
- HET NIEUWE ABNORMAAL
- ONTWIKKELINGSTIJD
- HAD HET ANDERS
- GREASE
- ZELFBEELD
- VUURWERK EN GEDANS
- OP DE JEUGD
- DUWBAK LINDA
- ALLES GAAT ALTIJD MAAR DOOR
- LAAT MIJ DOOR DE WINTER SLAPEN
- GGZ 14.15 UUR, TIENDE AFSPRAAK
- DE JAS VAN MIJN VADER
- CONCREET
- DE STALKER
- YOU MUST GIVE YOURSELF TO LOVE
- RECTIFICATIE
- HET KOMT UIT EEN GOED HART
- ALTIJD IN MIJN GEEST
- IN ONTKENNING
- ALS JIJ EEN KIP WAS
- EEN SOORT OPLUCHTING
- OBSERVATIE
- EEN ONHELE WERELD
- HET HAD ZOVEEL ERGER KUNNEN ZIJN
- ALLES KAN EEN GEDICHT ZIJN
- BEHANDELPLAN
- VERZACHTENDE OMSTANDIGHEDEN
- ALTIJD OORLOG
- OP DE JEUGD tweede versie
- DRESS (IT IS OVER) engelstalig gedicht
- DE SLACHT
Hieronder een selectie van mijn beste gedichten.
Hoewel
de gedichten meestal van filosofische aard zijn, zijn ze toch in
eenvoudige, maar originele taal geschreven. Ik hoop dat er minstens één
tussen zit, die bij u een akkoord aan slaat, wat u raakt. U mag ze
gewoon gebruiken, kopiëren en verspreiden. Want dat zou in feite het
grootste compliment zijn, wat men mij als schrijver kan geven.
Wat
vinden jullie van deze verzameling gedichten van mijn hand? Ze zijn
hoofdzakelijk filosofisch/spiritueel van aard, maar er zitten ook 'Toon
Hermans-', 'Candlelight-achtige' en humoristische gedichten en haiku's
tussen. Er is heel lang aan gewerkt en over nagedacht.
Welke
vinden jullie het meest aansprekend? Het meest literair geslaagde? En
waarom? Verbeterpunten? Welk gedicht is niet goed? Is iets niet
duidelijk of begrijpelijk? En, u mag ze gewoon zelf hergebruiken of
ergens anders plaatsen, dat zou ik zelfs als een waardering zien, mocht
ik ooit in 'het wild' in een hoekje van het internet een gedicht van
mijn hand tegenkomen.
--------
------------------
------------------------------
ELEGIE UNIVERSALIS
er zijn plaatsen waar je nu nooit
er zijn tijden waarin je eens ooit
je weet niets meer, maar je wàs
je liep door deze straten
je probeerde, je dacht, je ontstond
je hebt de blauwe diamant, dat is je ziel,
op eigen handen door de tijd gedragen
en schoon weer aan Gods voet gelegd
misschien zal iemand huilen die jou liefhad,
de zee zal zout klotsen, de vogels zullen zingen,
op de laatste dag zal de kat nog spinnen, de sirenes loeien
wat ik wil zeggen: het leven gaat door
om de honderd jaar moeten de paleizen branden,
de dolende monsters gedood
bij dageraad staan nog steeds
jouw zevenmijlslaarzen zwijgend
op je komst te wachten
want ze pasten slechts aan hem
die het niemandsland
heeft overstoken
------------------------------
------------------
--------
____________________________
ER IS ZOVEEL MEER
onder de loep is het strand een heelal
van spiegeltjes en kralen
is bij het morgenlicht je haar
een kanten spiraal van goud
is bij avond je gelaat verlicht
als de bijbellezer van Rembrandt,
krioelt een druppel van leven
in het koekoeksei van je DNA
en onder het plaveisel: het vermoeden van strand
onder de tijd: het vermoeden van het grote, het ene
dat de mens en zijn droom en zijn angst
en al het woeden teder gade slaat
sous les pavés, la plage!
____________________________
ZONDER DENKEN ZIET HET OOG
een huis is een rechthoek om de ruimte
het lichaam omkadert zichzelf
jouw leven een blauw stipje op het canvas
contrast tot de leegte
de vogel en de boom en de wolken
en de zon en de vijver worden zich
schenken zich uit, vullen
alle mogelijke werelden
zonder moeite is alles, wat het is:
de precisie van de werkelijkheid
degene die zich -ik- noemt ontwaakt
kan niet meer terug
naar een onhele wereld
zonder denken ziet het oog
soms een glimp
van de waarheid
____________________________
MANDARIJNTJE IN PAPIER
--------
------------------
------------------------------
mandarijntje met je losse huid
en parfum als een zomerhuid,
verantwoorde consumptie
voor kleuter en bejaarde
ze komen uit een ver land,
een land van hangmatten,
golfplaten huisjes,
zeer oude vrachtwagentjes
één kilo in een kistje
er is er één,
omwikkeld met gevloeid papier,
maar niemand weet waarom
misschien is ie wel bestemd
voor één iemand in het speciaal
iemand zoals jij
jìj bent mijn mandarijntje in papier
------------------------------
------------------
--------
____________________________
DE PRECISIE VAN DE WERKELIJKHEID
vandaag voelt de wereld aan als een wolk
waarschijnlijkheden en ik laat
alle dingen zijn zoals het gras
zoals de wind en de bomen
de regen laten komen
de vogel ging zitten in de boom
met de onhoorbare grondtoon
de wolken botsten tegen de zon
met de onhoorbare boventoon
de anti-wolken botsten tegen de anti-zon
in de vijver zonder vooroordelen
de vogel en de boom en de wolken
en de zon en de vijver worden
zich in het moment van nu
schenken zich uit, vullen
alle mogelijke werelden
zonder moeite is alles, wat het is:
de precisie van de werkelijkheid
degene die zich -ik- noemt
ontwaakt,
kan niet meer terug
naar een onhele wereld
____________________________
GEDICHT VAN DE STRATENMAKER
-------------
-------------
het is heel belangrijk
dat de klinkers
om en om
liggen
met de mede
klinkers
-------------
-------------
____________________________
WONDERKIND VAN ALLE MENSEN
het moet schreeuwen
om de wil te tonen
gelukkig, aan elke voet vijf teentjes
honger naar melk, honger naar meer
de smaak van alles
een kusje, een krasje
kijk uit! niet teveel
leren lopen, leren fietsen
zonder handen de heuvel af
stoere jongens ferme knapen
leren schrijven, leren schaken
leren lezen, maar begrijpen, ho maar
8553 gehaaste ontbijtjes
cadeautjes voor de goede sier
een dekentje over de wanhoop
te weinig te laat
dan uitgewoed de heuvel af
nog één keer
zonder vrees de diepte in
____________________________
OP DE JEUGD
ja, dans maar door
door de straten naar het vuurwerk
op eeltloze voetjes van roze hoop
je appt, dus je leeft
je accu is nog boordevol
geef een - Like - aan het leven,
voordat je het niet meer terug
kan vinden
je hebt zoveel tijd
te verspillen aan lange omwegen,
en er is geen haast bij
en dan gaan we alles anders doen
als het op jou aan komt
maar nu eerst je hart verdrinken
in de oneindige
dansbaarheid van de nacht
____________________________
GAUW TEVREDEN
ik ben al gauw tevreden
goed is goed genoeg
je hoeft maar een beetje van me te houden,
maar houd lang van me
ons kind hoeft niet per sé
te scoren op het veld
de deur piept, alles gaat een beetje kapot
je trapt op mijn beduimelde bril
maakt de sleutels kwijt
we zien het door de vingers
je ruikt naar een nestje jonge katjes
die slapen in het hooi
een lichtstraal uit het diepst van de zon
die op een dag in maart
je zacht slapend gezicht aan wijst
de kast, de vaas en het gordijn,
een mini Stonehenge vormend:
alweer een nieuwe lente
toch weer, steeds,
geeft het leven precies genoeg
om van te leven
____________________________
LANGE ZICHTLIJNEN
kijk, hoe daar je spullen staan uitgestald,
dingen die aangewaaid zijn door de jaren,
in je huiselijk landschap en gebleven
als gevallen herfstbladeren in een dode hoek
jazeker, ik heb geleefd
hoe heb ik gegeven, geleden en vergeven
brood en boter op de tafel
(toch, je vaste lasten stijgen jaar na jaar)
start de opname en actie!
een scene met een kind en vrouw: take one
iemand gooit wat om
iemand snauwt geheel onnodig iemand uit
iemand kauwt op andere plannen
iemand eet alleen wat het belieft
lompe aardappeleters onder
schemerlicht van ontevredenheid
ik herinner me dingen en jaren
als verre vonken of vlagen vuur
dingen zonder gezicht of omtrek,
als een vage vleug van parfum
en een onbestemde spijt die snijdt
door het midden van een hart
en ik zeg: wat was het plan
van deze leerweg zonder eindexamen?
de wilde ruimhartige dagen,
ze gaven en namen zonder ruilbon
verjaardagen met nauwkeurig afgepaste vrienden
(de dood zet zorgzaam jouw wekker)
de herinnering verheft
het goede, het slechte
hetgeen wat je niet begrijpt
hetgeen wat er altijd was
____________________________
DUIZEND METER FILM
wie zijn hier verdwenen en hebben deze
volle tafels achtergelaten?
de bronzen meiden in bikini's
zijn nu zeker ergens anders,
laten openingszinnen op hun borsten landen
komen altijd toch wel thuis
(alle meisjes leiden zonnige, kleine levens,
de avondwind rondt elke zachte hoek
zuchtend om hen heen)
witte troostmeisjes verschralen in rook,
verharden permanent mijn trekken
en ik denk over liefde,
verlatenheid, geloof
ik kijk over de Noordzee,
mijmer over alle parallelle werelden
onder het licht van deze zon
en ergens moet perfectie zijn
een denkbeeldige verwijtkogel
schiet ik naar het brandende westen
maar ik raak niets, slechts één gebrandschilderde
engel schrikt zich rot
en fladdert terug naar god
mijn verstand zoekt, klampt
naar het verborgen verband,
de formule van alles,
die alles zal verklaren
die alles kan verklaren
in slechts één simpele,
zeer elegante formule,
die altijd klopt, zelfs als men dood is
of uit elkaar
al lang ben je weg, maar in een droom
zag ik je weer, omringd
door koele bloemen, - je mond, die ik als geen ander ken,
je oogopslag die men schalks kan noemen,
als men niet beter wist -
je zwaaide naar mij,
in een filosofische pose gezeten
op een praalwagen die tergend
voorbij trok en duizend meter film
achter zich aan trekt van jouw perfecte leven
wat wil je daar mee zeggen
laat me toch met rust!
(ik zou willen geloven
in engelen om ons te leiden, ontelbaar,
onhoorbaar fluisterend om ons heen)
____________________________
--------------
--------------
DE JAS VAN MIJN VADER
ik houd van sarcasme
ik houd van passende woorden
ik houd van omcirkelen
zoals te proeven in woorden als:
- van ons heengegaan
dankbaar beter zo
korte ziekte vredig heen -
de jas van mijn vader
de jas van mijn vader
hing nog maanden aan de klink van de deur
hoe lang ijlt een mensenleven na
hoe lang dult men uitstel
aan de voldongenheid van alles?
weer een dag in het rood geschreven
later, later (hoeveel credit heb ik nog)
dagen verspillen, daar ben ik
onderhand heel goed in geworden
ondertussen gebeurt er van alles
kinderen ontkinderen
de aarde draait zijn as rond
een boom valt om in de nacht
vederlicht gekraak, niemand lag wakker
ik loop naar buiten, een nieuwe stoet staat in de rij
de kreet van een meeuw uit het niets
als de schreeuw van de hele wereld
ik voel de onstuitbare wil
van alle dingen die gebeuren
alles gaat altijd maar door
zoals pijn en ergens de regen.
--------------
--------------
____________________________
CONCREET
07.00 uur: een vrachtwagen rammelt en remt
de werksoldaten starten de machines
hameren in putten, lachen in loopgraven
mager onkruid verlangt stilletjes
naar de platonische kus van een bui
of het eind van deze zomer
van god verlaten mensen rennen
als honden in de regen,
afgeplakte ramen, waar weduwen en gekken
in cirkels van gedachten leven
een drukke, stinkende straat,
advertenties gillen in alle kleuren in het rond:
vrolijke gebitten, tijdelijke baantjes, geld voor nul procent
dubbele hamburgers, leven als keuze-menu
langs stoepranden taxi's als lonkende hoeren
kijk, dat is een zwerver die zelf
het er naar gemaakt heeft
het lot is een grimmige jongen,
die onlogisch wandelt,
als een monnik die danst
met de duivel in de nacht
werk, dood en rekeningen
dat is het voor de rest
een piepkleine, puntige
kiezel rammelt van binnen
daarom, daarom is het
dat je niet springen kunt
____________________________
DE STALKER
ik ben een geheim agent
getraind in onopvallendheid, een gezicht
wat niet herinnerd wordt, kijk slechts
naar je in spiegelruiten en dromen, ken je rug
als geen ander, weet hoe je loopt
en denkt, wat zag je er weer
goed uit vandaag op het strand en in coupé 6,
waar je vier stations voor je uit staarde.
Waarom, Anja v.d. H., geb. d.d. 16-07-1994
te Alkmaar (kreeft)?
je hebt me niet opgemerkt natuurlijk maar
ik noteer in ultra-geheime hersencode
ook de schijnbaar onbelangrijke details,
zoals je lachte om dat berichtje van Jessica
ik vind dat ze ophouden moet om jou
zulke platte dingen te sturen
op het Ministerie van Waarheid
worden dossiers aangelegd
betreffende de onmogelijke schoonheid van je mond
in die spiegel van de HEMA
d.d. 12-05-2004 16.08 uur
ik heb het de volgende dag gekocht, Cherry red 07
het smaakt naar plastic kersen
observator: agent S.
(bijzonderheden: je haar rook naar onbesuisde jeugd)
je oogopslag in de periode 10-05-2019 t/m 17-05-2019
is gestuurd naar het Ministerie van Liefde
voor nadere analyse,
het heeft de logica ernstig beïnvloed,
tot een spoor van kloppende harten geleid
het verloop van dit type verliefdheid kenmerkt zich
door een korte incubatietijd en
verlies van smaak en gezond verstand
[N.B. agent S. van zaak gehaald]
____________________________
ALTIJD IN MIJN GEEST
Elvis kan ik heel goed nadoen
vooral hoe hij in zijn bolle tijd
- it's now or never -
zingt op het toilet
nog één middernachtelijke
dubbele peanutbutter banana sandwich
in het vet gebakken
I'm so lonely I could die
hij kon het niet meer aan
om de koning van de rots te spelen
geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd
uppers downers up
down at the end of lonely street
maar, om heel eerlijk te zijn
moet ik onhoudbaar janken
wanneer Elvis gospels zingt
deze man geloofde echt
geloofde oprecht
in de liefde van zijn God
en ik,
ik nu ook
____________________________
IN ONTKENNING
ik ben dronken
maar niet van geluk
ik ben moe
maar niet van het werk
ik ben geil
maar niet meer op jou
ik ben jong
maar niet van hart
ik ben wijs
maar niet van de
ik ben wel goed
maar niet gek
ik lach tranen
zonder tuiten
ik heb dorst
maar niet naar kennis
ik heb genoeg
maar niet van alles
ik ga
maar niet op pad
ik hoor
maar niet erbij
ik sterf
maar niet van buiten
ik heb
maar niet terug van jou
ik teken
maar niet hier
ik dank je
maar niet de koekoek
ik zet een kruisje
maar niet waar het van toepassing is
(ik ben
maar niet in ontkenning)
____________________________
---------------
---------------
ALS JIJ EEN KIP WAS
Als jij een kip was zou ik je nooit slachten.
Als jij een poesje was mocht je me altijd krabben.
Als mensen konden kwispelen, stond mijn staart nooit stil
voor jou.
---------------
---------------
____________________________
RECTIFICATIE
toen ik in klas 1 zat bestond jij
nog niet eens in deze wereld
en nu we 20 jaar samen
opgelopen hebben heb ik
me al die tijd vergist
en nu je niet mijn vriend
maar mijn vijand bent
met je eigen willetje en plannen
vind ik je weer interessant
maar wie was je dan heel de tijd?
ja, en nu is het overal te laat voor
want ik kan niet meer buigen
en te veel lagen en niet meer onbevangen
iedereen had gelijk: je moet gewoon je hart volgen,
en wel van dag 1
____________________________
DE GEDICHTENFABRIEK
de dichter staat op met een hoofd als een uitgeplugde bluesgitaar
de dichter drinkt een koffie met een scheutje wanhoop
de dichter smeert een boterham met hinkende regels
de dichter rookt een sigaret met inspiratie,
in het park met de betekenisvolle beelden
de dichter graaft diep en vindt slechts onbetaalde rekeningen
de dichter schrijft zinnen als:
- in je ogen ademen oude zielen -
(hier moet nog naar gekeken worden)
de dichter levert ook vandaag weer niet
een wezenlijke bijdrage aan
de gezonde woordeconomie
de dichter verschuift een woordje naar het puntje van zijn tong
en gooit het voor de wolven
hanteert de schaaf en hamer ongenadig
de dichter timmert een kastje
van stug metaforenhout
rond een vastgespijkerde dode vlinder
de dichter drinkt een glas
de dichter drinkt een fles
de dichter gaat slapen
driekantige schompzinnen
en ontwaaide warrelwoorden
zoemen rond als wespen in een fles
____________________________
MIJN OUDERS
het lange wachten is begonnen
de stilte na de storm
van kleuterpret, puberluim en brommer
en lessen in de goede vorm
gestold hun levenslust
in vastgeroeste patronen
gekrompen hun postuur
veel kleiner dan hun zonen.
mijn vader, die eens met een schop
blafte naar mijn dwarse puistenkop:
je komt dit huis niet meer in!
sloft nu als een oude Job
de kamer door met neergehangen kop
niet strijd of pijn heeft hem gebroken
maar de zachte hand van slome sleur
waar niets meer valt te bevechten
dan zichzelf met oud gezeur.
mijn moeder, trooster, hoeder
oneindige vergeefster
vergeef mij dat ik in uw ogen
geen klein kind meer ben gebleven.
De t.v. beukt zijn overvrolijkheid
de kamer in: hun enig licht
in hun vastgelopen tijd
hoe kan ik...
spijt, spijt, spijt
lieve ouders, ik kan jullie niets geven
ook ik weet geen oplossing voor het leven
wat is gebeurd is geschreven in mijn hart
ik ben volwassen nu, gepantserd, gehard,
als dat volwassenheid mag heten
____________________________
LEVEN IN HET KLAD
ik heb ontdekt dat
leven in het klad
uiteindelijk best goed werkt
ik bedoel:je kan het later
altijd nog corrigeren
een woordje hier,
een zinnetje daar, die scene schrappen
waarin je katjes knijpt in het donker
het woordje -door- vervangen door het woordje -voor-
omdat het beter rijmt
en ook goed is voor het verhaal
dat je jezelf liegt
gewoon lekker vrij
alles laten stromen
een beetje krassen in de kantlijn
(gezelliger dan de grote witte zaal)
en als het plot ten einde loopt
presenteer je op handgeschept papier
een zeer dun boekje
het wordt bijgezet op de plank
ach, niemand zal er nog naar talen
_______________________________
BLAUWE PERIODE
men moet opnieuw en steeds opnieuw
zich uitvinden, zich uiteindelijk vinden
als op de oude route
de wegen lichtelijk vastgelopen zijn
dus, vandaag sluit ik mijn blauwe
periode af en begin de gele,
zet het grof vuil aan de straat
zeg eindelijk waar het op staat
schrijf een brief aan mezelf
zet hem tegen het glas
of beter nog in mijn jas
het is dit, of langzaam dood gaan
lebensraum hebben we nu behoefte aan
hoop niet dat ik terug moet keren
in een gebombardeerde stad
wat heb ik nodig dan mezelf? nou, op pad!
ik loop in een donkere novemberregen
een al te vertrouwde straat of zeven
het is wel een verdomd koude dag
om groots en meeslepend te leven
oké, ander keertje dan
____________________________
DE NACHT IS GRATIS
de klok hakt zich een weg door de nacht
en knabbelt de seconden van mijn leven
waarin niets gebeurt
maar in ieder geval
is de nacht gratis
in de nacht of beter gezegd:
de ingekeerde dag
wanneer buiten de motor van de
waanzin tikkend afkoelt
en de aanwezigheid van de voorouders
haast tastbaar is in mijn kamer
en mijn schuldvraag zwaar weegt,
denk ik over nonchalant verspilde jaren
verspild, zoals een vrouw haar schoonheid
in een bar vol dronkenlappen verspilt
in de nacht kan men denken
over vage, nooit uitgevoerde plannen
of over het verlangen naar lucht
verterende liefde, potten met goud
het verlangen om in één elektrische seconde
de chaos te begrijpen
leven, wat heb je met me gedaan?
wat heb ik met mijn van god gegeven leven gedaan?
als een gerafelde pauwenstaart
zet ik nog één keer mijn geloof in de goede afloop op
ik ben mijn woede
en dus mijn kracht aan het verliezen
volgende halte: pantoffels en een warme jas
van oude-mannen sentiment
de dood, die komt
tijd om te gaan slapen
____________________________
DE HONGER VAN HET HUNKEREND HART
--------------
--------------
tegen de
verveling
nam hij
een hond
tegen de
eenzaamheid
een vrouw
tegen de
zinloosheid
nam hij
een kind
tegen de
vervreemding
speelde hij de rol van zijn leven
maar de leegte,
de honger van het hunkerend hart,
bleef als een onverpleegde droefenis
als door zwaarte gebogen licht
ik slaap verder en probeer het licht te buigen
--------------
--------------
____________________________
ONVERSTOORBAAR LANDSCHAP
--------
--------
grutto waadt door groen
in de verte woedt de stad
onhoorbaar vliegtuig
--------
--------
____________________________
WREDE SCHOONHEID
als onze lichamen weer zijn gereduceerd
tot onbezielde atomen
en het profiel van je voetstappen
langs de oevers van de tijd
is bedekt door het sediment van miljoenen jaren
zouden wij elkaar herinneren
als we in de hemel zouden zijn?
of
zullen wij vreemden
zijn tot elkaar
zoals van voor onze ontmoeting?
zoals van voor de geboorte
van de tijd?
dit alles denk ik, terwijl ik kijk
hoe je speelt met ons kind
op het gras van het bos, van de stad van het land,
van het werelddeel van de aarde die draait om de zon
in zijn stelsel van een oneindig heelal
de wrede schoonheid van het leven
____________________________
FILOSOFIE VOOR BEGINNERS
je zou kunnen zeggen
dat je hier bent
door een lange reeks
gebeurtenissen, microbeslissingen
je zou kunnen zeggen
dat alles is
zoals het is
je zou kunnen zeggen:
let it be
ondertussen kijkt mijn kind naar Disney
zich van geen kwaad bewust
weet niets van Dachau
of dansende sterren
ignorance is bliss
____________________________
ALLE DINGEN DIE GEBEUREN
regen op het raam
de straat geurt naar natte stenen
een meeuw zweeft op licht
een kat verkent behoedzaam
haar hernieuwde wereld
gebroken tak bloedt langzaam dood
de klok slaat twaalf uur
een man kijkt naar buiten
ziet de onstuitbare wil
van alle dingen die gebeuren
ooit zal van de regen de kat,
de tak de meeuw de man het raam
geen spoor of atoom nog bestaan,
toch, alles gaat altijd door
zoals pijn, en ergens de regen
____________________________
ONVOLTOOID TOEKOMSTIGE TIJD
-------------
-------------
ik
leef
op de
grens van de
toekomstige tijd
die me steeds een stapje voor blijft
terwijl het verleden langzaam vervaagt als een droom
-------------
-------------
____________________________
WEER IS HET SEPTEMBER
de rust is weergekeerd op de stranden en in de struiken
op wat spinnenwebben na, die glinsteren in de ochtendzon
het is nu tijd voor binnenvetten en wat nagezomer
maar iedereen weet: het is voorbij tot aan mei
we hebben hopelijk zoveel vaart gemaakt
dat we we kunnen doorrollen tot aan kerst
en dan omhoog precies tot aan 1 mei
ik denk dat het wel weer gaat lukken
je krijgt er routine in, zeg maar
ik ga ook niet scheiden of verhuizen
dus alles blijft zogenaamd bij het oude
de r is in de maand
de r van regenjassen en natte fietsen
de r van rupsbanden door lege maisvelden
nee, laten we geen oorlog beginnen, alweer
vooral als het niet strikt noodzakelijk is
en het is niet noodzakelijk, we zitten met het bord op schoot
de poes en de hond met hun buikje rond
de kilte van de avondstond
moeder de vrouw breit een sok
oh nee, zet een selfie op instagram
de playstation snort behaaglijk
de bom is nog steeds niet gevallen
en indien wel merk je er toch niets meer van
de pillen slaan goed aan
ja, ik voel me happy, echt
de administratie klopt als een bus
en alles is betaald
in mijn familie komt geen kanker voor, sterke genen zal het wezen
alleen wat gekte hier en daar, maar beheersbaar
dus ik zeg: ik zie je in mei, vooralsnog
geen reden tot overdreven paniek
____________________________
DINGEN DIE LATER NOG VAN PAS KUNNEN KOMEN
de tafel van zeven zonder haperen
kunnen opdreunen, Hoogezand-Sappemeer
blind kunnen aanwijzen op de kaart,
dronken helderziendheid en dingen zeker
weten in een bar bij volle maan
de kunst van wegkijken als
een zomermeisje te mooi is
om waar te zijn
de kunst van verdwalen,
een andere weg te vinden
mentale foto's maken
van een gebaar, een oogopslag
altijd: - ja dat staat je goed - zeggen
dat is eigenlijk les één
ik ben een geheim agent
getraind in onopvallendheid, maar
alles wat ik zag werd genoteerd
in onbegrijpelijke code-taal vooral
de schijnbaar stille skip-momenten die voorgoed
uit de geschiedenis verdwijnen,
indien men niet de forensiche sporen niet besmet
door lomp zich door de plaats delict te walsen
en dingen uit perspectief te schuiven
zoals je lachte op die manier op woensdag 12 mei
dossiers worden aangelegd
over je mond, je jukbeenderen in kaarslicht
je oogopslag die men schalks kan noemen,
als men niet beter wist
al je cookies verwijderen
en opnieuw beginnen
(en dat had ik moeten doen)
gemiddeld kan een mens drie keer opnieuw beginnen
maar dan is de accu meestal op
een laatste rit naar de schroothoop
teruglopen door de weilanden,
met de vrijwaring in je hand
ik floot dan altijd prachtige liedjes
zomaar uit het niets
een soort opluchting dat,
wat is beëindigd,
schuldeloos
kan worden weggestreept
(het had zoveel erger kunnen zijn)
____________________________
DE ACHTERKANT VAN HUIZEN
'vergeet uw bagage niet'
maar ik reis licht
als een zwerver zonder bagage
van het fysieke soort
ik kijk naar de achterkant van huizen
waar mensen die je niet kent
ongeveer jouw leven leiden
met andere variabelen
in parallelle uren en dagen
zij weten precies bij welke halte
uit te stappen
het midden van nergens
is voor hen vertrouwde grond
en de trein dendert maar voort
het verschil van spanning
tussen hemel en de aarde
zet zich om in kracht, beweging
(nu de richting nog)
wanneer naderen wij onze eindbestemming?
zal deze trein verder gaan als?
'vergeet niet uit te checken'
vergeet vooral niet uit te checken
____________________________
HET NIEUWE ABNORMAAL
bergen worden woestijnen
opa's worden jonge goden
geld stroomt uit de kraan
meisjes kijken je aan
niemand hoeft te slapen
dus haalt meer uit z'n bestaan
zonder naar de kloten te gaan
gebraden duiven vliegen
druipend van het vet over de daken
belanden in mondjes
op de juiste temperatuur
geluk wordt gewoon bijgedrukt
indien nodig
en anders kun je het lenen
van willekeurige baby's
die nooit naar school hoeven
want ze weten alles al
generaals delen de lakens uit
in bejaardenhuizen, files
lossen op in stranden
met vrienden die je perfect begrijpen
door de kleur van je aura
we stammen af van de bonobo's
dus stel je de taferelen voor
in kerken en kantoren
wanneer ieder alles goed maakt
met een geruststellend vrijpartijtje
en het mooiste is:
overal is gratis wifi!
ik kan simpelweg niet wachten
op het nieuwe abnormaal!
____________________________
ONTWIKKELINGSTIJD
daar sta je dan in jouw omkaderd stukje wereld
voor eeuwig vastgepind in de tijd
een onschuldiger, onwetender zelf
naar de toekomst te zenden
voor toekomstig bewijs
dat je ooit ook dit was
objectief gezien
één flits belichtingstijd en voor eeuwig
is je plaats en tijd vastgelegd
het recht om te zijn
het recht op jouw verhaal
je toekomstig zelf
die hier bevreemende bewijzen van een
beschaamd verleden
____________________________
ZELFBEELD/SELFIE
in de haarspeldbocht van de tijd
zie je daar jezelf omkaderd
daar sta je dan in je pose van de casual held
je onschuldiger, onwetender zelf
zich naar de toekomst te zenden
voor toekomstig bewijs
dat, objectief gezien
je dit ooit ook was en nu
je vastgelegd bent
in het felle licht
één milliseconde vastgepind
in het gouden uur
moest ik een paar keer overleven, tot ik
weet ik hoe dingen sterven
had ik
mijn verstand beter belegd?
meer in de ogen gekeken en stil naast je gelegen, je gevoeld
tot op het bot, meer mijn voeten
gevolgd in het zand en het zout
niet versteend maar geopend
voor wat nog wil groeien en zoekt
naar boven het licht te gaan
____________________________
HET KOMT UIT EEN GOED HART
als je je dromen vergeten bent:
loop dan al je gangen na
tot het punt dat je ze nog
glashelder voor ogen zag
als je de liefde zoekt:
sta open haar te vinden
maar ook: grenzeloos te verdrinken
wees geen heilig boontje
maar maak het niet te bont
vergeef en vergeet,
inclusief jezelf
goed is goed genoeg:
perfectie is een cirkel
met een lijndikte van nul
verander niets wat goed gaat,
geloof niet alles wat ze zeggen
volg geen tovenaars en wolven
wees eigenwijs maar met mate,
vecht niet nodeloos
tegen de bierkaai of het lot
bij twijfel gewoon doen:
we zien wel wat er van komt
het leven is wat gebeurt,
terwijl je plannen maakt
richt niet als een geharde stalinist je leven in,
in vijf 5 jarenplannen waarvan
de doelen niet te halen zijn
dromen zijn goed, daden zijn beter
een daad is een droom,
die geen smoesjes meer heeft
vind een plaats in de wereld,
vind de plek waar je past
vul de ruimte die van jou is
help anderen op weg,
zie waar het ontbreekt
op een dag komt alles bij je terug
als je kiezen moet, ga voor het hart
boven het verstand, herzie voortdurend alles en jezelf
stel goede en stel foute vragen
kijk over je eigen grenzen heen
zet een kind, een boom, een daad
van schoonheid in de wereld
zie het groeien tot het in de hemel reikt
schrijf je naam in vuur, en vlam
alles heeft een reden
dit zijn de kaarten die je kreeg,
dus speel, speel het spel maar uit
iedereen is een tastende in het duister
zonder routekaart, bestemming of doel
uiteindelijk maakt het niet uit
of je in het niemandsland verdwaalt,
want voor ieder wacht een cel op deathrow
ook al heb je niks gedaan
wat kun je anders doen dan lachen
om de hele poppenkast en santenkraam
ik ben zo moe
zo ongelofelijk moe
jij ook?
____________________________
FOTO'S WORDEN OUDER DAN MENSEN
honderd jaar tussen onze blikken
we kijken elkaar aan op de schaarse foto's
het verhaal tussen de regels
verdichten aan minuscule details
melancholie is niets
anders dan verlangen
naar andere, dus betere tijden toen
de digitale doden
hun geromantiseerde gelukkige leven
in schokkerig zwart-wit
vastlegden in 18 frames per seconde
dit alles af te leiden
uit het kwieke lopen
de nieuwsgierige blik
het kokette staren
in het zwarte oog
een wormgat dat tijd en ruimte
overbrugt en alleen het licht
komt van dezelfde zon
maar je weet:
de treinen ontspoord,
de huizen ingestort,
het vee tot het bot afgekluifd
de fotoalbums naar de stortplaatsen
of verschimmelend in kelders, zolders
in geheugens en registers
de namen gewist, de golfslag van de tijd spoelt alles schoon
graven verweerd, verzakt in de tijd
golvend als de zee worden de laatste
tranen opgelost in de aarde
alsof de ruimte niet door hun bestaan ontledigd,
hun pijn niet op onmeetbare wijze
de ruimte-tijd verbogen heeft
als een droom vergeten in de morgen
is het leven van ieder levend wezen
alles begint en eindigt
in een cirkel van dansende energie
memento mori
memento mori
____________________________
LAAT MIJ DOOR DE WINTER SLAPEN
ik zou honderd dagen willen slapen
gevoel is weg, lijf koud, geen gevoel
ik staar in de winter
ik staar naar de winter
alles vertraagt, sneeuw in het wiel
vlottend ijs snijdt door alles
opent alle de wonden
laat de winter binnen
herinnering en hoop is al wat ik heb
maar heb ik meer niet nodig?
sleep me door de winter
ik zou honderd dagen willen slapen
mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel
laat me dan door de winter slapen
laat tenminste mij door de winter slapen
____________________________
GGZ 14.15 UUR, TIENDE AFSPRAAK
de tram stopt niet exact op de witte lijn - dit voelt niet goed -
ik wil zitten of staan met rugdekking en
een goed uitzicht op de ingang/uitgang
zodat ik nog een kans heb
die huizen staren me dreigend aan
achter ontbossende karkassen en ogen
overal ogen ogen
waarom is iedereen jong en vol bloed
alsof het geen oorlog wordt
en iedereen het verzet in moet
zien ze overal de tekens niet?
(als je praat met een monteur valt alles van je af)
waarom moet ik alles uitleggen het is zo'n lang verhaal
en dan is je ingekochte aandacht
al weer weggedeclareerd
veilig in hokjes geplaatst
het komt nooit meer goed
het geluid van gehark en geschoffel
vrolijk klinkend tegen stenen onder het open raam
ik heb zin om zeer nuttig bezig te zijn
zonder overmatig vuil te worden
maar overal wordt je vuil van tegenwoordig
zelfs van gewoon een beetje leven
en je kan niet altijd blijven poetsen
warm eten om 18.00 uur
dan een rondje met de hond
iedereen doet verdacht vriendelijk
het is toen en daar en ook dat
is hopeloos misgegaan,
maar nu zijn ze al weer jaren dood,
dus
____________________________
VERZACHTENDE OMSTANDIGHEDEN
vanavond vond ik een halfdood vogeltje
dierenambulance gebeld: breng maar naar het vogel-
opvangcentrum. ik erheen
ze waren al weg. maar er staat
wél een soort keet met lege kooitjes
waar je beesten in kunt stoppen
een formulier erbij waarop je
je hart en extra info
uit kan storten, eerste vraag begint
een beslisboom van goed en kwaad
is het wel een vogel?
hoe weet u dat het een vogel is, misschien is
wel wel een mens, vermomd
als flierefluiter of paradijsvogel?
kijkt u eens tussen zijn veertjes
of ze wel echt tot capriolen in de lucht
in staat was, anders is het gewoon een kip en
daar hebben we er al genoeg van
op de wereld,
trust us, we are the experts
in this field since 1999 partytime.
ik heb ingevuld: Vogel.
succes vogel
volhoud vogel
want hij was dood en leeft toch nog door
hij hing half in het gras als een neergeschoten soldaat
er liep een kat, z'n klauwen paraat
om hem te grijpen, ready to kill
zo stil glanzende oogjes staart kapot
bonjour, mon chat
ceci n' est pas un dood vogeltje
maar een levend vogeltje, comprendez-vous?
toen dacht ik: eigenlijk moet ik
die kat zijn werk maar laten doen
- zó rustig om zich heen kijkend -
alsof hij zich overgeeft en moe
is van alles en meer van
dat soort sentimentaliteiten en
toen kwam ook nog eens
mijn zoon thuis. hij had glanzende ogen. pap!
waarom zit je hier altijd 's avonds
alleen in de tuin
stil voor je uit te staren?
mama zei als dit zo doorgaat
gaat ze een dokter bellen om te kijken of
je misschien een vleugeltje
gebroken hebt
____________________________
ALTIJD OORLOG
ìk heb het niet gewild, ìk heb het niet gevraagd.
van mij mag elke wereldburger dagelijks een gratis Big Mac Menu,
de vrouwen elke maand een bolle baby of een lang weekend
naast een minnaar die van wanten weet.
Maar helaas mag het niet zo zijn,
dat we bloemetjes plukken,
elkaar omhelzen met natte lippen van geluk
want alles moet en zal:
- KAPOT!- -KAPOT!- -KAPOT!-
zo niet goedschiks door idyllische veroudering,
zoals een oude watermolen in het Zwarte Woud,
maar kwaadschiks met bommen die al vijftig jaar op de plank liggen,
want weggooien zou zonde zijn, wanneer er niet 10.000 mensen
werden weggeblazen uit het leven
die er niks mee te maken hebben.
weet je wat God zonde vindt?
dat iedereen nog in leiders en politici blijft geloven
met hun leven
wat ze graag geven voor das Vaterland
steeds weer zullen er weer
de Pol Pot's,
de Stalins,
de Hitlers, de Mao Tse Zong's, Putin's
en Kaizer Wilhelms op deze aarde opstaan en
vergaan met miljoenen doden in hun kielzog
altijd moet het volk van crisis naar crisis leven
en altijd is er een zelfgeschapen oorlog
met Eurazië of Oceanië,
zo niet tussen Oceanië contra Eurazië,
vallen banken om die gered moeten worden door het klootjesvolk
weet je wat gered moet worden?
- de mens
- de rust en vrede
- de aarde
waarom is er altijd geld voor oorlog?
maar niet voor een piepend raam,
van een verpleeghuis?
een kinderfietsje dat op zolder staat?
omdat iedereen dood is
vanwege de vorige oorlog
met een volle buik is het makkelijk om de revolutie te preken
al wachtend op de uitkering
maar in de tussentijd maken wij wilde plannen
voor een nog beter systeem
kies ons om u de weg te wijzen
wij doen dit echt niet voor onszelf
maar voor u u u u!
'you can check out any time you like,
but you can never leave.'
omdat we met zijn acht miljard op één ruimteschip
reizen, op weg naar de toekomst.
ik zou beginnen om de hebzucht en het 'us versus them' eruit te halen
de koek is op:
mijn voorouders hebben het geprobeerd en gefaald
en ik zet die lijn trots voort
'losers can't be beggars.'
- Zesdaagse Oorlog
- Vietnam
- Cambodja
- Zuid-Afrika
- Irak
- Iran
- Irak
- Afghanistan
- Libanon
- Jemen
- Oekraïne
in mijn leven was er geen dag, geen maand, geen jaar,
dat het niet ergens oorlog was
en ik gaf al die jaren geen kik of traan
nu zie je het resultaat:
had ik maar een shit gegeven
al was het maar eenmalig
dan had de wereld er wel een stukje beter uitgezien.
of niet dan?
nee, ook zonder mijn medeleven of bezorgdheid
zullen de kranten gevuld worden
dag na dag, eeuw na eeuw
met in feite dezelfde ellende en oorlogen
this is the end my friend, my beautiful friend.
____________________________
DRESS (IT IS OVER)
you went to buy a dress
I can't care less
I loved you dearly, you.
you sexual psychonaut.
wrong lines.
cold wars
keep us busy
all crossed.
you buy your wisdom
with your life
baby go!
blame it on the kid
the cat, the door, the day, my finger
I cared, I tried
never mind babe,
Go!
________________________________________
DE SLACHT
je wimpers, je ogen als vochtige zuidvruchten,
snuivend en schichtige blikken ruk je aan het halster
geen trek meer in troost, verraad van hooi,
ogen schichtig op zoek naar een uitweg
mannen in blauwe overalls roken
zware shag bij die zwarte deur
over een halfuur hang je aan de haak uitgebloed en gebruikt
een geplande dood vandaag nog
laatste schop laatste trap je bonkt je lomp-onschuldige massa tegen de kar
tot je in positie bent gebracht
voor het masker en de pin en je weet van niets meer
de zonnige weide en het dartelen in mei
je bent nu een product en je graf is een vrieskist
je huid, alles wordt gebruikt.
als een useful idiot die je was van dag één
roestvrij staal en waterslangen
zie ze daar de mensen die mij
mijn eigen melk te drinken gaven alsof ze van me hielden
ze zetten straks een mes in mijn zachte huid
mijn warme zachte buik
terwijl mijn blauwzwarte ogen breken in het neonlicht
en mijn hart mijn laatste bloed pompt
in de goot
ze onteren mijn zachte buik
aan het mes geregen en opgehangen
met mijn schaamte opengesneden
en gestempeld als eetbaar
met een hakbijl de ruggengraat gespleten
waar eens vingers van liefde toch ooit speelden
liefkozend voelden
of ik al vet genoeg was
onteerd je ingewanden
stomend dansend in de kruiwagen
slinger ik aan de haak
terwijl mijn roze neus van zacht roze rubber
tragikomische bewegingen maakt
over glad en vettig beton
nu ik er niet meer ben
verzwelg me totaal
absorbeer me tot de laatste zeen
zodat ik niet voor niets geboren ben
zodat ik niet voor niets eens leefde.
________________________________________
ZIJN EN NIET WETEN ALS DE DIEREN
ze komen uit het niets, uit een andere tijd
lang voor ons,
onzichtbare lijnen vliegend
tussen de sterren
door miljoenen jaren ingeprent in het RAM-geheugen
hoor je in de avond wiekende vleugels,
snaterend gekibbel in de koude lucht,
op hun moeizame weg terug naar jou en mij
ze gaan onder de maan, langs de wolken, door
de tijd, sierlijk en plomp,
onmogelijk aangedreven machines
van holle botten en ijzeren wil
iets hogers, iets wat de bomen, de wereld,
onze voeten beweegt, iets wat de bomen goud
kleurt en steeds maar net buiten ons bereik
over vliegt, te gemakkelijk
om te geloven, dat het moet zoals het is
wanneer de dieren terugkeren naar de aarde
als teken dat alles,
altijd weer, verder zal gaan
zonder weet of reden
-------------------------------
UITGERAASD
als alle atomen en quarks uitgeraasd
zijn en nergens meer
connectie kunnen vinden
omdat de ruimte te ver is
uitgedijd en zelfs hun anti-deeltje
niet meer reageert
alleen biljoenen zwarte gaten staren
nog, in de
oneindige zwartheid
wat dan?
is God dan schaakmat?
of heeft hij remise gespeeld met Zichzelf
door oneindig herhaalde zetten?
dit dacht ik, onder de douche
in het jaar onzes Heren
anno 2022 16.24 uur
als een soort filosofische
troostgedachte
---------------------------
LELIJKE MENSEN WILLEN OOK WEL EENS GEWOON MET IEMAND PRATEN
lelijke mensen hebben het maar moeilijk:
dat hun ziel is gedrapeerd
over een kromme kleerhanger
met oud en lelijk vlees, wil niet zeggen dat
ze ook wel eens gewoon met iemand willen praten
i.p.v. zonder aanspraak of menselijk
contact in de kou
of een hoekje moeten staan
dus houd daar volgende keer rekening mee
als je ergens zo'n kreng ziet schuifelen
met bochels, likdoorns en opgedroogd speeksel
in de mondhoeken
en een bril van de Action
op de pokdalige acné-neus
pokdalige paspop
met pukkels op plaatsen
waar geen strelende hand
ooit is geweest
kleding uit het jaar nul,
asynchrone lippen micro-penis
myopische oogopslag, blauwe aders die over bleke kuiten stromen
vingers als knoestige radioactieve stronken
diabetische voeten, dissonante dunne darmen
uitgezakte baarmoeders
doodlopende vleesbomen in oren en spleten
onstichtelijke spelonken in de duisternis
atonale jubeltenen in C-mineur
hangtieten met tepels in viesbruine tinten
brede heupen als afsluitdijken
voor plezier, geheel opgetrokken uit frikandellen
speciaal en kiloknallers,
als een sloopauto
door de assen gezakt
aritmische reumatische boksgebaren
als ze lachen, hun gebit als
een begraafplaats, plotseling ontbloten
vooral niet voeren met grappen
die ze leuk kunnen vinden zoals:
trek eens aan m'n vinger
een heleboel leed in de wereld
had voorkomen kunnen worden
als zo'n verdrietige gnoom
eens een aai over de schurftige bol
gekregen had
toen het jong was
en niemand nog zag
wat het worden zou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten