IETS OVER MIJZELF
Ik
heb altijd belangstelling gehad voor literatuur en poëzie, en was op
school de ops telkampioen, niet de optelkampioen, oftewel ik was beter in
taal dan in wiskunde.
Ik
herinner me nog, dat ik voor de eerste keer een toneelstuk schreef, het
afscheidstoneelstuk van klas 6 van de lagere school. Gezeten bij het
raam, achter een enorme typemachine, had ik voor
het eerst het gevoel, dat dit misschien wel hetgeen was, waarvoor ik in
de wieg gelegd was.
Het enige literaire wat ik gedaan heb, is een aantal keren meedoen aan de Turing Gedichtenwedstrijd,
die elk jaar gehouden wordt, en waarbij mijn ingezonden gedichten behoorlijk ver kwamen in de shortlist.
Voor het overige werk ik totaal niet bij de media, reclamewereld, journalistiek,
of in de literaire wereld.
Ik schrijf 's nachts, mijn motto is: de nacht is gratis.
Ik heb ook nog een dayjob,
de ideeën werk ik overdag in mijn hoofd uit, dus dat is eigenlijk de tijd dat het boek wordt geschreven.
Ik ben geboren de dag na kerst 1961, als zoon van een vader uit generaties
van arme dagloners, die werkten voor grotere boeren. op het eiland Tholen.
Hij wist zichzelf wist op te werken tot eigenaar van een eigen boerderij.
Ik
woon nu al zo'n 35 jaar in Amstelveen, en heb een fijn gezin, bestaande
uit een zoon van negen en mijn vrouw met Zuid-Amerikaanse roots.
===========================================================
Amstelveen, januari 2022,
Poëzie
gaat volgens mij over het zien van het bijzondere in het alledaagse,
door interne
en externe observaties, door dingen in een nog nooit gesproken taal te
denken. De gedichten in deze bundel zijn origineel, simpel maar diep, in
een heldere maar poëtische taal geschreven. Uiteindelijk gaan ze, zoals
alle gedichten, over liefde en over
de dood, over verwondering en de natuur, herinnering en berusting, over
schoonheid en het menselijk bewustzijn.
De
gedichten ademen een melancholische, diep menselijke, filosofische
sfeer,
en gaan over de nietigheid van het menselijk bestaan in relatie tot de
tijd en kosmos, maar er zijn ook luchtige en opgewekte gedichten in deze
bundel te vinden. Mocht slechts één zinnetje of strofe van mijn
gedichten bij u als lezer blijven
resoneren, zou ik als schrijver al gelukkig zijn.
Simon Kist
Copyright © 2022 by Simon Kist
contact of vragen aan de schrijver: betonpomp@gmail.com
Cover: Unsplash
Alle
rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd,
opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt,
zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
IETS OVER MIJZELF EN ACHTERGROND VAN HET BOEK
OPEENS HEB JE HET
Alles
is begonnen, omdat ik de ietwat simpele schrijfstijl van
Eren Yilmaz, tenminste volgens mijn maatstaven, en het gebrek aan echt
originele ideeën, karakteruitwerking, spanning, humor etc. wilde
bekritiseren door eens te laten zien hoe je ook een verhaal kan
schrijven.
Dus
ik knalde heel snel een onzinverhaaltje in de comments onder zijn
feuilleton. En sommige reaguurders zeiden daarop: "Dit is tenminste wel
een interessant en leuk geschreven verhaal, " en dergelijke opmerkingen.
Ik
merkte dat ik bij toeval precies de juiste toon en stijl had gevonden
die bij mij pastte, en ik kreeg het idee om dit serieus aan te pakken,
omdat ik al heel lang zelf ook
een boek, ooit nog eens, wilde schrijven. En daarom begon ik ellenlange
stukken tekst onder het feuilleton van Eren Y. te plempen, en de
reacties daarop waarin ronduit positief.
Ik heb altijd belangstelling gehad voor literatuur en poëzie, en was op school de opstelkampioen, niet de optelkampioen, LOL.
Ik herinner me nog, dat ik voor de eerste keer een toneelstuk schreef, het afscheidstoneelstuk van klas 6 van de lagere school. Gezeten bij het raam, achter een enorme typemachine, had ik voor het eerst het gevoel, dat dit het was.
Dat ik met dit talent, echt jarenlang niets heb gedaan, is ook een grote fout in mijn leven.
Maar het enige wat ik daadwerkelijk ermee gedaan
heb, is reaguuren gedurende meer dan 10 jaar in de comments van GeenStijl, wat wel een goede schrijf-leerschool was
Maar ik kreeg dus het idee om het op deze manier
te laten groeien tot een boek, en er ongeveer een jaar mee door te gaan, en dus 52 hoofdstukken te hebben uiteindelijk.
Het
enige literaire iets wat ik gedaan heb,
is meedoen aan de Turing Gedichtenwedstrijd, die elk jaar gehouden
wordt, en waarbij mijn ingezonden gedichten behoorlijk ver kwamen in de
shortlist.
Voor het overige
werk ik totaal niet bij de media, reclamewereld, journalistiek, of in de literaire wereld.
Ik schrijf 's nachts, mijn motto is: de nacht is gratis.
Ik
heb ook nog een dayjob, en een jongen van 6 jaar, dus ik kan me alleen
's nachts goed concentreren, de ideeën werk ik wel overdag in mijn hoofd
uit, dus dat is eigenlijk de tijd
dat het boek wordt geschreven.
Ik ben geboren de dag na kerst 1961, als zoon van
een vader uit generaties arme dagloners, die werkten voor de grotere boeren op het eiland Tholen.
Hij
wist zichzelf wist op te werken tot eigenaar van een eigen boerderij,
en als kind hielp ik altijd mee, wat aan één kant heel zwaar werk
was, maar aan de andere kant misschien ook wel goed was om het
calvinistische arbeidsethos ingeprent te krijgen.
Ik
woon al zo'n 35 jaar in Amstelveen, ben daar terecht gekomen doordat ik
in Amsterdam zo'n 5 jaar bij de Koninklijke Landmacht zat,
ik was daar sergeant, wat misschien wel de meest slechte carrièrekeuze
is geweest, die ik ooit heb gemaakt, want ik ben eigenlijk een
eigenzinnige einzelgänger, en een beetje overgevoelig voor alles, dit is
de reden dat ik misschien niet mee kon
draaien op scholen en het bedrijfsleven, maar ik heb tot nu toe altijd
mijn eigen geld verdiend, en met meer dan 35 jaar arbeidsverleden, nog
nooit mijn hand opgehouden bij de overheid, of mijzelf in een
slachtofferrol laten plaatsen.
En
nu werk
ik al jaren in een verpleeghuis, en houd me de gehele dag bezig met de
bevoorrading en transport van vooral wasgoed en medische benodigdheden,
en daarboven ook nog goederen vervoeren in de regio met een busje.
Ik
heb een jongen van 6, die een vorm
van ADHD heeft, waardoor hij heel chaotisch is, en moeilijk kan
focussen, maar hij is altijd happy, en ik moet altijd lachen als ik hem
bezig zie, en ben blij dat hij mijn zoon is.
In ieder geval is hij beter in GTA5 dan ik, en altijd happy, en uitermate
sociaal.
Mijn vrouw
komt uit Zuid-Amerika, en runt het gezin met ijzeren hand. LOL.
Immigreren en inburgering is trouwens een ongelofelijk duur en moeilijk
proces, waarbij je ook vraagtekens kan zetten, het wordt allemaal niet
makkelijk gemaakt.
Ik ben een echte autodidact en heb op die manier mezelf alles aangeleerd.
Een
autodidact moet constant vragen stellen, en daarna nog meer dingen
uitdiepen, totdat alle stukjes langzamerhand op hun plaatst vallen.
Dus,
in plaats van de verplichte
hoofdstukken 1 t/m 5, waarover het tentamen gaat, uit het hoofd te
leren, omdat het moet, verdiept een autodidact zich, puur uit eigen
belangstelling , ook in de rest van het boek.
Gewoon, omdat hij echt belangstelling voor iets heeft.
Op die manier heb ik op een bijna autistische manier "afgewerkt":
stoommachines,
dieselmotoren, sterling motoren, wapens, tanks, Bob Dylan, Pink Floyd,
alle Europese talen,
gitaar, piano, Nederlandse poëzie, buitenlandse poëzie, jazz, bossa
nova, vitamines en kruiden, W.O. I, W.O. II, parfums, horology, fitness,
Linux, en de lijst is nog niet compleet en groeiende.
foutjes
Inderdaad zitten er hier en daar spelfouten, grammatica fouten en interpunctiefouten in mijn verhaal.
Alhoewel ik natuurlijk direct wel weet hoe het wel moet, als mijn oog erop valt, het is geen onvermogen of gebrek aan taalniveau.
Ik wil namelijk eerst concentreren op de inhoud, het afwerken komt daarna.
Dit is een serieuze vraag: Mocht iemand alle fouten eruit willen halen en verbeteren, u mag mij emailen, als u die taak op zich wilt nemen. Dus de complete tekst nakijken en verbeteren op alle taalkundige punten.
De beloning van mijn kant zal dan zijn: het eerste exemplaar van de gehele roman, als hij uiteindelijk daadwerkelijk af is en in boekvorm verschijnt.
Wat nog een lange weg is te gaan, maar wel het einddoel.
poëtisch realisme
Ik zou mijn stijl willen noemen: poëtisch realisme, met stukjes spek van absurdistische en slapstick humor. Vol met stomende vanilleseks en, voor de begrijpende lezer, een overvloed van parafrases en verwijzingen naar de Nederlandse literatuur, geschiedenis en popmuziek.
IETS OVER DE ACHTERLIGGENDE GEDACHTE EN WERKWIJZE VAN MIJN "ROMAN":
Ten
eerste moet men het zien als een komisch, zigzaggend verhaal over een
jongen, die naar de grote stad gaat om daar zijn "baanbrekende roman" te
gaan schrijven. Maar hij houdt zich voornamelijk bezig met rokkenjagen,
ook al is zijn eigenlijke, grote onbereikbare
liefde Misty, het buurmeisje van boven. Hij is afwisselend een cynicus
en een hopeloze romanticus. Maar het verhaal kan eigenlijk nu nog alle
kanten op gaan, ik houd een open mind.
Is
het gebaseerd op mijn persoonlijke ervaringen?
Zoals
kleurrijk koraal beter hecht aan een roestig scheepswrak, dan aan een
kale zeebodem, zo heeft mijn fantasie het
aanhechtingspunt nodig van een echt gebeurde herinnering, die al die
jaren onder de oppervlakte van mijn bewustzijn heeft gelegen. Maar meer
dan een aanhechtingspunt er niet nodig. dus daarom kan ik altijd wat
schrijven, en zit ik niet verlegen om inspiratie.
Het
speelt zich af in de jaren 80, wat eigenlijk niet belangrijk is, het is
geen kroniek van de jaren 80, maar wel leuk om sommige, bijna vergeten
details uit die tijd weer in
herinnering te brengen, zoals de walkman, de junkie-overlast,
neutronen-bom protest, geen internet of computer etc.
Maar dat is slechts decor, evenals de plaats Amsterdam,
daar gaat het niet echt om.
Elk hoofdstuk is de titel van een bekende/onbekende popsong.
Bijna
in elke zin of alinea zit een dubbele bodem of een referentie naar een
popsong e.d., maar het verhaal blijft ook perfect leesbaar als men dat
niet ziet. Hetzelfde procedé als het gebruik van samples in de
muziekwereld.
DE TITEL VAN ELKE HOOFDSTUK DUBBELE BETEKENIS.
Bijvoorbeeld
Hoofdstuk 2: UNDER PRESSURE: de bekende song van Queen. Dit slaat op
het feit dat Elan, de hoofdpersoon onder grote druk staat, omdat de
schrijfmachine kapot gaat, en hij een oplossing moet zoeken. Maar ook
omdat het over koudgeperste
olijfolie gaat.
Bijvoorbeeld
Hoofdstuk 4: Some Girls Are Bigger Than Others van The Smiths,
misschien niet zo'n bekend nummer, maar sommige lezers zullen het wel
kennen.
Deze titel slaat in eerste instantie op het dikke meisje waar het hoofdstuk voornamelijk om draait.
Maar
het slaat ook op het feit
dat voor Elan, de hoofdpersoon, sommige meisjes in zijn leven veel
belangrijker zijn dan anderen, namelijk Misty, waar hij ècht verliefd op
is, zij is dus groter/belangrijker dan andere meisjes.
De
meeste van dit soort dubbele lagen ontdek ik per toeval al schrijvende,
soms door een kleine verandering van een woord, en dat vind ik zelf het
fascinerende van het schrijven. Je creëert je eigen wereld, en die
wereld creëert
weer zijn eigen richting van het verhaal.
Maar ik heb nu al doende wel een grote lijn van het verhaal ontdekt:
Het
gaat onder andere over De Vrouw, in al Haar Aspecten.
De running gag is dat Elan -in elk hoofdstuk opnieuw- op zoek is naar weer een nieuw soort schrijfgereedschap, en dat er
altijd wel iets in de weg komt wat hem verhindert om nu eens echt te beginnen aan zijn "baanbrekende roman".
Maar
in het laatste hoofdstuk begint hij dan eindelijk echt te schrijven,
en de eerste zin die hij op papier zet is dan de eerste zin van
Hoofdstuk 1, precies het boek waarin hijzelf de hoofdpersoon is; de
cirkel is rond.
Dit
idee zie je ook bijvoorbeeld terug
bij het album: Dark side of the Moon, waarbij de hartslag op het eind
naadloos overloopt in de hartslag aan het begin van het album.
Deel deze pagina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten