ALLE GEDICHTEN

Hier volgt een gedicht over V & D:
1978. Grease was een hit.
examenfeest op de MAVO.
mijn vader, beretrots op het diploma.
wat kon die jongen toch goed leren
na afloop van diploma-uitreiking
eten bij V & D
het was schemerig verlicht
door oranje lampen van glas
met een witte binnenkant
en kleverige houten tafels
met een placemat
hard gerinkel gesis uit de keuken
serveersters met dikke kont
kwamen aan tafel vragen wat we wilden drinken
en eten
ik nam een kleine cola en een schnitzel
om mijn vader niet op kosten te jagen
doe niet zo bescheiden, zei mijn vader
in trotse feeststemming: neem gewoon een biefstuk
net als ik
de biefstuk bloedde als een rund
en sopte de patat bloedrood
ik zag het vuile tapijt en de autolichten in de regen
maagpijn , hoofdpijn, schaamte, ongemak
wisten zij veel
wist ik veel dat ik een autist was
voordat het in de mode kwam?
volgens mij had mijn moeder kipfilet
maar thuis maakte zij het veel lekkerder
had ik een toetje?
ja, een ijsje volgens mij
met een besuikerde wafel, die ik
heel zuinigjes ook opgevreten heb
nu zijn ze beiden dood
en begraven 50 cm van elkaar
en 200 cm diep in de klei
en ik ben 55 jaar
de tranen schieten me in de ogen


**********************************************************

AL DEZE SCHOONHEID


als onze lichamen weer
gereduceerd zullen zijn
tot onbezielde atomen

zullen onze vrije zielen
elkaar dan weer herkennen
als we in de hemel zouden zijn?

en als het profiel van je stappen
langs de oevers van de pijn
bedekt zal zijn door
het leven en de dood
van miljoenen eeuwen
en je niet meer gezien zal worden

zullen wij dan weer
vreemden
tot elkaar zijn?
zoals van vòòr onze geboorte?
zoals van vòòr onze eerste ontmoeting?

al deze schoonheid van dit
moment en deze wereld
zal ooit vergaan of verstenen
zoals dat schelpdier in een rots
die wij toen samen vonden

dit alles denk ik
terwijl ik naar je kijk
hoe je speelt met ons kind
op het gras van het bos
van het bos van de stad van het land
van het werelddeel van de aarde
van de aarde die draait om de zon

in zijn stelsel
in een oneindig heelal

de wrede schoonheid van het leven

==================================================

SOMBERMANS

tegen de eenzaamheid
nam hij
een hond

tegen de kilte
een vrouw

tegen de zinloosheid
kwam er
een kind

maar tegen de leegte
hielp
niets
=======================================
WAS IK MAAR EEN TREIN
ik reis alleen
maar met mijzelf
ik staar naar de achterkant van huizen
waar mensen die je niet kent
ongeveer jouw leven leiden
met andere variabelen
maar de zelfde uitkomst

zij weten precies
bij welke halte
uit te stappen
wat voor jou de middle of nowhere is,
is voor hen the place to be

de trein werpt zich vol vertrouwen in de nacht
het verschil in spanning
tussen hemel en aarde
omzettend in kracht en beweging
was ik maar een trein
materie met een missie
een missie die ìk mis

de maan, oud en intiem en ver en sterk
zendt haar stil vibrerend krachtenveld
over de aarde en de dingen
en volgt haar eeuwenoud traject
volgens de logaritmes van Kepler en God

"heb vertrouwen. heb vertrouwen. heb vertrouwen,"
bonken de wielen van de trein in mijn brein
"je bent onder de hoede van het opperwezen
op jouw menselijk traject
zonder bewaakte overgangen"

"alles is en wordt zich
en alles kan niet anders zijn
dan het is"
==================================
DE PRECISIE VAN DE WERKELIJKHEID


vandaag voelde ik me
een wolk waarschijnlijkheden
en liet alle dingen zijn
zoals een soldaat zijn lot
en een boom de regen accepteert

de vogel ging zitten in de boom
met de onhoorbare grondtoon
de wolken botsten geluidloos tegen de zon
met de onhoorbare boventoon
de anti-wolken botsten tegen de anti-zon
in de vijver zonder vooroordelen

de vogel en de boom en de wolken en
de zon en de vijver
vervulden hun enige mogelijkheid
en alles klopte precies
dat wat is, hoeft
niet verklaard te worden

alle mogelijkheden
glijden in het moment van nu
moeiteloos, en worden zich waar
dan, golven uit in trilling en materie
tot alle geest tot stof is geworden
en alle stof weer tot geest

degene die zich mij noemde
stond op voelde zich gelukkig te leven
======
EEN AVOND IN HET PARK
wie zijn hier verdwenen en hebben
volle tafels achtergelaten?

mijn sigaret is een klein licht
en ik denk over
liefde, verlatenheid, en het geloof

ik projecteer een denkbeeldige zilveren kogel
richting gebrandschilderd glas met engelen
de avondschaduw en mijn linkerbrein
trekken lijnen van
verborgen verbanden
zoals Einstein zocht naar
de formule van alles
de formule die
heel simpel is en alles
zal verklaren

als in een droom voel ik me
omringd door koele bloemen
in een stoet van praalwagens die heel langzaam
voorbij trekt gedurende duizend jaar

alle meisjes leiden zonnige, kleine levens
de avondwind in elke zachte hoek
zuchtend om hen heen

ik kijk uit op de horizon, en
al deze parallelle werelden
onder het licht van dezelfde zon

bevestig in mijn ziel de liefde
doe afstand van tijd,
geen triomfantelijke illusies
kijkend in de afgrond
alleen in de duisternis
de god die je zelf opofferde
weggevaagd door waanzin
hoe zou men niet geloven?
engelen om ons heen, huilen
we hebben ons licht verloren
ons rest niets anders
dan gedachteloos
op het volgende teken
of leven te wachten
de stem van de wijze in je
hoorbaar, zoals nu
=========================================
DE NACHT IS GRATIS

de klok hakt zich een weg door de tijd
en knabbelt de seconden van mijn leven
waarin niets gebeurt
maar in ieder geval
is de nacht gratis

in de nacht of
beter gezegd
de ingekeerde dag
als buiten de motor van de
parallelle wereld tikkend afkoelt
en de aanwezigheid van de voorouders
haast tastbaar is in mijn kamer
en mijn schuldvraag zwaar weegt
denk ik
over gedachtenloos
verspilde jaren
verspild, zoals een  vrouw haar
schoonheid
in een bar vol dronkenlappen verspilt

het was in de nacht
dat ik voor het eerst
tot het inzicht kwam
dat na mijn dood
alles gewoon doorgaat
alsof er
niets gebeurd is

in de nacht kan men denken
over vage, nooit uitgevoerde plannen
of over het verlangen naar
die nooit ontmoette alles verterende liefde
het verlangen om
in één elektrische seconde
alles te begrijpen

leven, wat heb je met me gedaan?
wat heb ik met mijn van god gegeven leven gedaan?

als een gerafelde
pauwenstaart
zet ik nog één keer mijn geloof in de goede afloop op
ik ben mijn woede
en dus mijn kracht aan het verliezen

volgende halte: pantoffels en
een warme jas van oude mannen sentiment
eindhalte: de dood

tijd om te gaan slapen
==================================
MANDARIJNTJE IN PAPIER

mandarijntje met je losse huid
en parfum als een zomerhuid
een verantwoorde consumptie
voor kleuter en bejaarde
ze komen uit een ver land
een land van hangmatten en
golfplaten en oude vrachtwagentjes

een kilo in een netje
die in papier zijn speciaal
maar niemand weet waarom
misschien is ie wel bestemd
voor een speciaal iemand
iemand zoals jij

jij bent mijn mandarijntje in papier
=============================
ZOMER 1974

er hing regen in de lucht
het land geurde
fel, als de prikkelende
pijn van een schaafwond
toen ik nog een kind was

we gingen bonen plukken
koude druppels vielen van
de taaie struiken op onze handen
boven ons  bouwden groots en magistraal
onweerswolken een schemerige kathedraal
de hemel hield geheim en donker beraad
als oude mannen met lange grijze baard

ik raakte terloops haar hand aan
ze bloosde en
teder en verlegen
is ze met plukken verder gegaan
de stilte had een gloed gekregen

na verloop van tijd
vroeg ik met een vreemde stem
of ze het niet koud had
ze zei: het valt wel mee
en ik kreeg knikkende knieën
en werd opeens zo wee
het gevoel van:
warme limonade,
een kwal die
bij het zwemmen in zee
langs je buik strijkt,
de dunne pijn van een tand
die los komt

het onweer brak los
de vette druppels klapten
als rotte peren op de grond
en tikten hard op onze ruggen
terwijl we renden naar de bomen
om te schuilen bij de fietsen

we waren doorweekt toen we
hijgend aangekomen waren
maar toen je lachend
naar me opkeek
door je blonde haar
dat nu in natte slierten
over je ogen en je mond hing
wou ik hier en nu
een huis voor je bouwen
met een kachel
en voor altijd samen
warme melk met je drinken
terwijl de herfstige geur
van je opdrogende haar
langzaam de kamer vulde
=====
MIJN OUDERS

Het lange wachten is begonnen
de stilte na de storm
van kleuterpret, puberluim en brommer    
en lessen in de goede vorm
gestold hun levenslust
in vastgeroeste patronen
gekrompen hun postuur
veel kleiner dan hun zonen.

mijn vader, die eens met een schop
blafte naar mijn dwarse puistenkop:
je komt dit huis niet meer in!
sloft nu als een oude Job
de kamer door met neergehangen kop
niet strijd of pijn heeft hem gebroken
maar de zachte hand van slome sleur
waar niets meer valt te bevechten
dan zichzelf met oud gezeur.

mijn moeder, trooster, hoeder
oneindige vergeefster
vergeef mij dat ik in uw ogen
geen klein kind meer ben gebleven.

De t.v. beukt zijn overvrolijkheid
de kamer in: hun enig licht     
in hun vastgelopen tijd
hoe kan ik...
spijt, spijt, spijt

lieve ouders, ik kan jullie niets geven
ook ik weet geen oplossing voor het leven
wat is gebeurd is geschreven in mijn hart
ik ben volwassen nu, gepantserd, gehard
als dat volwassenheid mag heten
====================================
LOVE STORY

blik stem
oog vonk
vuur geur
bonk schonk
lach dag

zoen ziel
vuur dier
bloed zaad
zoen ziel
twee saam

sleur zeur
zonde zucht
zeep serie
kind kat
kriebel kut
één twee
eenzaam

appel adam
schuld schaam
spijt pijn
pijn haat
dicht deur
drank nacht

koffer deur
wond koud
kil stil
hap slik
over uit
======================================
DE DICHTER

de dichter staat op
de dichter drinkt een kopje pijn met een scheutje wanhoop
de dichter smeert een boterham met binnenrijm
de dichter bakt een omelet van geklutste wanhoop en verlangen
de dichter laat zijn hinkende regels uit
in het park met de betekenisvolle beelden
de dichter rookt een sigaret met inspiratie
de dichter graaft diep en vindt slechts onbetaalde rekeningen
de dichter schrijft zinnen als: in je ogen ademen oude zielen
de dichter krast de laatste zin weer door
de dichter levert ook vandaag weer
geen bijdrage aan de economie

de dichter is permanent zwanger
van gedichten en gedachten
en hoopt stilletjes
op een wonderkind
hoppa! weer een gedicht!

de dichter timmert een kastje
van stug metaforenhout
om een vastgespijkerde dode vlinder

de dichter drinkt een glas wijn
de dichter drinkt een fles wijn
de dichter gaat naar bed
=======================================
COWBOY VAN DE GEEST

ik ben een cowboy van de geest
ik ben niet bang om hard te leven
mijn ziel, dat ongetemde beest,
wil ik de vrije teugels geven

een gevecht van man tot man
om mijn eer te beproeven
een shoot-out in het middaguur

(ik grijp mijn wapens
met geoefende trefzekerheid)

ik droomde van bergen en rivieren
maar het werd een huis in een straat
en een baan van acht tot vieren
voor cowboys is het nu te laat
=================================